Respect
Uit de Volkskrant van donderdag 13 maart: “NS-top ontvangt flinke bonus. Ondanks de slechte prestaties en een recordverlies bij het vervoersbedrijf heeft de top van NS over 2001 een flinke bonus gekregen. Zo ontving financieel directeur Marcel Niggebrugge een extra beloning van ruim 86 duizend euro bovenop zijn salaris van 406 duizend euro.” Het bericht tekent de respectloze huftercultuur, die Nederland zo langzamerhand in een ijzeren greep heeft genomen. En dat geldt niet alleen voor het bedrijfsleven, maar ook voor de rest van de samenleving. Uit diezelfde Volkskrant vernamen we, dat Paul de Leeuw, hufterkampioen respectloos afzeiken, niet met de VARA in zee gaat voor het nieuwe amusementsprogramma “Nederland kan de pot op”. Alleen de titel al. Hoe lang zal het nog duren, totdat het uitroepteken in het VARA-logo is vervangen door een design-technisch verantwoord vormgegeven opgestoken middelvinger?
Respect dwing je af. Respect leg je niet op. Een mooi voorbeeld daarvan zagen we woensdagavond bij de thuiswedstrijd van Real Madrid tegen AC Milan. Twee spelers van Milan, Seedorf en Redondo, hadden in het recente verleden bij Real gespeeld. De één, Redondo, werd zowel bij zijn entree als bij zijn wissel door het Real-publiek onthaald op een minutenlange staande ovatie. De ander, Seedorf, werd bij elk balcontact uitgefloten en beleefde uiteindelijk een roemloze afgang via de zijdeur. Het verschil was even duidelijk als pijnlijk: Redondo had met zijn spel en met zijn houding bij de Real-fans respect voor het leven afgedwongen, Seedorf had er alleen maar om lopen jengelen. Bovendien wilde Redondo zelf helemaal niet weg bij de Koninklijke, zijn jongensdroom, maar werd hij het slachtoffer van zijn zaakwaarnemers, terwijl Seedorf een clubhopper van het zuiverste water is. Hij zou zo bij de NS-top terecht kunnen.
Iemand die ook wel erg opzichtig uit is op respect, is de openbare aanklager bij de Rotterdamse rechtbank. Hij eiste vier jaar onvoorwaardelijke gevangenisstraf tegen Regilio Tuur en dat lijkt me toch wat al te ruim bemeten. Natuurlijk, die Tuur is gewoon een eersteklas hufter, die tegenover vrouwen in het algemeen en vriendinnen in het bijzonder zijn handjes niet kan thuishouden en qua fysieke uitoefening van de interactieve relatiemarketing iets te veel naar Edgar Davids heeft gekeken. Maar diezelfde Tuur had na vergelijkbare vergrijpen al eens eerder voor het hekje gestaan en toen kwam hij er af met een juridische reprimande in de vorm van een pamperstage op een bejaardentehuis. En nou ineens vier jaar? Commentaar van Tuur: “Als ik haar echt dood had willen slaan, dan had ik aan één klap genoeg gehad.” Ik bedoel maar: respect dwing je af, edelachtbare, respect leg je niet op.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.