Shock & Awe
Uit onderzoek is gebleken, dat deze oorlog als kijksport niet echt lekker scoort. De kijkdichtheid ligt lager dan in 1991 en zelfs naar de aanslagen op de Twin Towers keken meer mensen dan nu. Bovendien gaat de live coverage van de Strike on Iraq niet ten koste van het aantal kijkers naar Goede Tijden Slechte Tijden en dat zegt op zich al genoeg over de geringe aantrekkingskracht van de grote CNN-show. Het begon al hopeloos verkeerd met de ongelukkige planning van de aftrap: wie gaat er nou om half vier ’s ochtends z’n bed uit om naar een wazig groen scherm met hier en daar een vage witte stip te zitten kijken? Vroeger, ja, vroeger kon je ons nog wel zo gek krijgen om midden in de nacht met een slaperige kop op te staan om Cassius Clay te zien fly like an eagle and stitch like a bee, maar toen was alles nieuw en spannend. In dit MTV-tijdperk red je het niet met bibberend beeldmateriaal tegen een grijs decor. Actie willen we zien, harde actie graag.
Een ander zwak punt is de kwaliteit van de presentatie, of liever gezegd: het schrijnende gebrek daaraan. Het ontbreekt de hoofdrolspelers aan zelfs maar een vermoeden van charisma. Ik bedoel: dat hoofd van Bush is toch een absolute zap-uitnodiging? Dat Texaanse geknauw over Bègdèd en Sèddèm begint me zo langzamerhand danig te vervelen. En dan die Rumsfeld, nu minister van defensie, maar in een vorig leven wapenleverancier en als zodanig ooit actief als handelspartner van Irak. De man durft met droge ogen te beweren, dat de aanvallen van de Amerikaans-Britse coalitie alle “beroemde bombardementen” uit de militaire geschiedenis zullen overtreffen. Nee, dan kunnen ze beter een voorbeeld nemen aan de Iraakse minister van informatie, aan wie qua expressie en entertainment een formidabele stand-up comedian verloren lijkt te zijn gegaan.
Maar intussen zouden we bijna het belangrijkste sportnieuws van deze week vergeten: de Amerikaanse wielrenner Lance Armstrong meldde bij de start van de Catalaanse Week, dat hij zich zorgen maakte over zijn veiligheid, en dat bericht sloeg bij ons thuis in als een bom.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.