Fons S.

Eerst zou je zelfs nog wel enig medelijden met hem kunnen hebben. Hij had per slot van rekening een vrouw en twee kinderen en het is toch je man c.q. vader. Bovendien lag zijn hele reputatie in puin. Geen gerespecteerd zakenman meer, maar een ordinaire bajesgast. Weg toekomst in het voetbal. Niks carrière bij PSV. Dag opvolging van Van Raaij. Van krantenjongen tot miljonair terug naar af. Naar nul, het absolute niets van de pedofiel die met naam en toenaam in de krant staat. Want weliswaar heet je ineens Fons S. Maar iedereen in Eindhoven, en in de rest van het grote dorp dat Nederland heet, weet de ware naam. En als dan ook nog eens de ware aard naar buiten komt (het HIV-verhaal), dan slaat het vage gevoel van medelijden om in walging en woede. Inderdaad: het zal je man c.q. vader maar wezen.

Nee, dan kunnen we beter medelijden tonen met Harry van Raaij, met afstand de sympathiekste voorzitter van het hele betaalde voetbal. Je zag hem treuren, met z’n trouwe hondenogen, toen PSV die verzilverde slaschaal omhoog mocht houden. De titel werd aan hem opgedragen, maar hij was er met z’n gedachten duidelijk niet bij. De affaire-Fons S. had hem tot in het diepst van zijn ziel getroffen en dat zal voorlopig nog wel even zo blijven. Het zal je maar gebeuren: je hebt al je vertrouwen gegeven aan je opvolger, voor wie je gaandeweg zelfs als een soort tweede vader bent gaan fungeren. En dan blijkt ineens alles voor niets te zijn geweest. Normaal ga ik me op deze plaats nog wel eens te buiten aan een poging tot humor of een vermoeden van relativering, maar dat is hier nu even niet op zijn plaats. Hier zijn geen woorden voor. PSV, ik leef met je mee.

(11 juni 2003)

Kijk ook op www.twentesport.com.