Medaljes

Mijn op één na favoriete omroeper van RadiOlympia, John van Vliet, berichtte vorige week vrijdagochtend tot zijn en onze verbazing, dat het IOC naarstig op zoek was naar een Hongaarse kogelslingeraar, die zich immers nog moest melden voor een onaangekondigde dopingcontrole. Nu kun je volgens mij veel, zo niet alle Hongaarse atleten ook zonder controle van sportieve oplichting beschuldigen, dus die hoef je dan ook niet aan te kondigen, laat staan dat je je daarvoor als beoogd zondebok hoeft te melden. Kortom, een merkwaardig bericht, dat de dubbele bodem van de topsport met zoveel woorden onderstreept. Aan de ene kant overheerst de waardering voor de prestaties, aan de andere kant knaagt de twijfel over het ontstaan daarvan. Maar als je dan zo’n opgeblazen Russisch kogelmonster ziet, tot de kruin toe afgetankt met spierversterkende stimulantia, dan weet je tenminste zeker dat je genept wordt.

Mijn favoriete omroeper van RadiOlympia, dat zich als een prima formule heeft bewezen, was Robbert Meeder. Ik had eerlijk gezegd nog nooit van hem gehoord (!) maar die jongen komt er wel. Aangename stem, lekker brutaal, goed op de hoogte en veel gevoel voor humor. Helaas maakte hij zich niet vrolijk over de verrichtingen van de Nederlandse estafetteploegen, die daaraan zowel bij de heren als bij de dames op de vier maal honderd toch alle aanleiding gaven. De mannen gingen als Nederlands sportploeg van het jaar de baan op, maar ze haalden de eindstreep niet, bij de vrouwen kwamen de nummers drie en vier zelfs niet eens aan de beurt om te starten. Zo werden we Olympisch kampioen op de vier maal zonder. En nu we qua tekst dus toch in de prijzen aan het vallen zijn: hebt u zich ook zo gestoord aan de manier, waarop veel verslaggevers het woord “medaille” uitspraken, als “medalje” dus? Deze merkwaardige trouvalje van het foutieve journalje verdient een ernstige represalje.

Copyright Peter Bonder.

Kijk ook op www.twentesport.com.