Goedkoop scoren
Als je geschoren wordt moet je stil blijven zitten, heb ik van mijn vader geleerd. Is dat nog steeds zo? Minister Rita Verdonk krijgt tijdens een beschamend debat de hele Tweede Kamer over haar heen, maar verkondigt een dag later doodleuk dat ze toch ijzerenheinig haar eigen gang zal blijven gaan. Ex-Ahold-prutser Cees van der Hoeven komt met de schrik vrij na een proces, dat hem in Amerika dertig jaar gevangenisstraf had kunnen opleveren, maar blijkt meteen na de uitspraak weer de godvergeten arrogante zak te zijn die hij in heel zijn ijdele onaantastbaarheidswaan altijd al was. Bondscoach Marcello Lippi van Italië zit tot zijn strot verstrikt in een corruptienetwerk, dat zelfs voor Italiaanse begrippen nogal heftig genoemd mag worden, maar weigert de consequenties te trekken: “Ik neem geen ontslag, want ik voel me niet betrapt” (Volkskrant, 23 mei). En bij de Twentsche Courant Tubantia zijn ze ook al vergeten hoe het moet. Of liever gezegd: hoe het eigenlijk zou moeten.
Bij de krant raken veel mensen hun baan kwijt. Dat is op zich al vervelend en verdrietig genoeg, maar gelet op de economische malaise in de mediabranche valt daarvoor nog wel enig begrip op te brengen. Het wordt evenwel anders, als diezelfde krant mooi weer gaat spelen met de WK voetbal als alibi. Dat ze tijdens het toernooi elke dag met een speciale bijlage komen: dik voor mekaar. Dat ze hun website gebruiken om ons voortdurend van het laatste nieuws op de hoogte te houden: niks mis mee. Maar dat ze een compleet hotel aan de Titisee in het Zwarte Woud afhuren en omdopen tot Gasthof Tubantia, waar abonnees, sponsoren en relaties logeren en speciale gasten optreden, dat is wellicht toch enigszins misplaatst luxueus en in ieder geval lastig uit te leggen aan de ex-medewerkers, die door hun ontslag niet op vakantie kunnen, voor de studie van hun kinderen nog krommer moeten gaan liggen en/of gedwongen zijn hun huis te verkopen. Goedkoop scoren, heet dat bij ons thuis.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.