In Vino Veritas?

“Russische roulette”: beter had Tour-directeur Prudhomme de bloedlinke actie van Vinokourov niet kunnen omschrijven. De kamikaze-actie van de Kazachstaan had qua timing en impact, om maar eens twee Franse woorden te gebruiken, niet beroerder kunnen uitpakken. Zo’n onbehouwen staaltje van brutaal boerenbedrog heeft zich in de roemrijke geschiedenis van de Tour de France nog niet voorgedaan – misschien met uitzondering van het peerke, waarmee Pollentier zichzelf in 1978 buiten het potje probeerde te piesen. In Vino Veritas: geen woord van waar. En toen moest de affaire-Rasmussen dus nog beginnen. Voor mij kwam dat gedoe niet als een verrassing, integendeel: ik heb die Deen nooit vertrouwd en als je zelfs je eigen agenda niet eens kunt verantwoorden, dan heb je iets te verbergen. Des te meer verbaasde mij de primaire reactie van Boogerd, die na het ontslag van zijn kopman liet weten niet langer “voor lul” te willen doorfietsen – terwijl hij in feite de eerste twee weken niets anders had gedaan.

Intussen was Contador nog niet gehuldigd of zijn naam zong alweer rond in het geruchtencircuit op Teletext, waar een of andere Duitse pillenpoetser zijn triomf in twijfel trok als “de grootste zwendel aller tijden”. Het zal wel, maar ik word er vooral een beetje heel erg moe van. Net zoals ik niet snap waarom de Rabobank een “extern onderzoek“ gaat instellen naar een aantal vragen rond het ontslag van Rasmussen. Lijkt me toch een motie van wantrouwen door de sponsor richting ploegleiding. Laat ze hun tijd, geld en energie liever besteden aan een bijdrage om het echte probleem op te lossen. Een veel gehoorde suggestie is het opstellen van landenploegen. Heb ik geen probleem mee, hoewel: met zes Spanjaarden bij de eerste tien heeft Contador natuurlijk de beste kaarten en de hoogste troeven – als hij volgend jaar tenminste nog mee mag doen. Hoe dan ook: vive le Tour, viva Espana!

Copyright Peter Bonder.

Kijk ook op www.twentesport.com.