Volksjongens
Ik zat aan de thee, de telefoon ging en aan de andere kant van de lijn klonk een vriendelijke medewerkster van de schouwburg. Mevrouw Bonder had zich vergist in de aanvraag van een voorstelling en daar was een mailtje aan gewaagd. We hadden de voorstelling van Jan Jaap van der Wal willen boeken, maar per ongeluk was het concert van Frans Bauer op dezelfde dag in de andere zaal besteld – daar kwam het op neer. Mijn eerste reactie was, dat ik wel wilde bijbetalen om niet naar Frans Bauer te hoeven, maar dat was niet nodig. Jan Jaap van der Wal was helaas uitverkocht, maar de 86 euro voor Frans Bauer hoefden we niet te betalen. Waarop ik me bijna verslikte in de thee en me hardop afvroeg met hoeveel personen we van die 86 euro hadden moeten genieten. Mevrouw Bonder en u, althans dat neem ik, zei de vriendelijke medewerkster, een kaartje voor Frans Bauer kost 43 euro pé pé. Toen begreep ik waarom die jongen zo vaak Chinees bestelt: dat kan er wel af van die 43 euro pé pé maal zoveel stoeltjes. En dan toch zo eenvoudig gebleven, maar ja, wel gratis sambal bij.
Wat Frans Bauer is voor de Nederlandse cultuur, dat is Feyenoord voor het landelijke voetbal: van en voor het volk, en daar is helemaal niks mee, als ik maar niet mee hoef te doen. Voor mij was Feyenoord altijd de club van hersenloze schoppers als John de Wolf, Henk Fräser en Ulrich van Gobbel, macho types met wie de campingsmokings en de plakplaatjes zich maar al te graag willen associëren – hoewel ze geen idee hebben hoe je dat schrijft, associëren. Toch hebben ze een functie, of liever gezegd: hadden, want Feyenoord schijnt het image van John de Wolf, Henk Fräser en Ulrich van Gobbel (tand om tand, kameraden!) van zich af te willen schoppen. Met de aankoop van toppers als Roy Makaay en Giovanni van Bronkhorst lijkt er een vermoeden van fatsoen in de Kuip te leven, terwijl de terugkeer van de sympathieke volksjongen Bert van Marwijk bij het Legioen zeer in de smaak zal vallen. Nou nog snel die snotneus van Drenthe verkopen en Feyenoord laat zien dat het de club ernst is met de eigen opwaardering van geen woorden, maar daden. En als Lee Towers ooit is uitgeloeid, dan kan Frans Bauer het mooi overnemen.
Op speciaal verzoek van zijn favoriete afhaal-Chinees: “You’ll never wok alone!”
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.