Sport op zondag
Dochterlief moest invallen in Dames Drie en je komt toch wel kijken, pap? Dus stond ik zondagochtend om half tien langs de lijn, nadat ik om negen uur nog een telefoontje van haar had gehad dat er niemand was om te openen. Gelukkig had iemand een sleutel en zo kon de wedstrijd toch op tijd beginnen. Toen ik binnen een kopje koffie wilde bestellen, bleek het elftal dat de bardienst moest doen, geen mensen gestuurd te hebben. Een telefoontje met de aanvoerder bracht uitkomst, maar intussen moesten wel vier teams van thee voorzien worden. En oh ja, de veteranen van Avanti wilden graag een portie bitterballen zoals ze dat thuis in Winterswijk ook altijd gewend waren. Ik maakte een deal van elf kroketten voor tien euro, liet de frituur het werk doen en sneed de warme snacks in drieën. Tja, je moet wat. Het elftal van de bardienst meldde zich, met excuses van de aanvoerder, en ik kon tegen half een met Heren Twee vertrekken voor de eerste uitwedstrijd van het seizoen.
We spelen reserve hoofdklasse en moeten behalve zes keer naar Nijmegen ook nog naar Zwolle (twee keer), Hattem, Wageningen en Arnhem. In de file naar NEC-NAC kwam ik heel toevallig naast ons Oom Theo tegen, een broer van mijn schoonvader en NEC-fan in hart en nieren. Dat mag, maar zijn club zou deze zondag niet de enige zijn die een thuiswedstrijd in Nijmegen verloor. We wonnen met 2-0 en vooral voor rust had ik er geen seconde spijt van dat ik twee jaar geleden manager van dit team was geworden. In de tweede helft kwam de thuisploeg nog wel iets terug, maar de overwinning kwam geen moment in gevaar. Op de terugweg werden we na Doetinchem via Ruurlo en Neede omgeleid, waarna we tegen zeven uur op de club arriveerden. Daar was alles dicht zodat ik het aan de inzittenden beloofde biertje dus niet kon waarmaken. Maar dat houden we te goed, want volgende week is het weer raak. Zaterdag met zoonlief naar Upward (Arnhem, 17.45 uur), zondag met Heren Twee naar Upward (Arnhem, 11.00 uur).
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.