Klaar-over
De wedstrijd tegen Sparta moest nog een kwartier duren, toen mijn buurman mompelde dat hij erover dacht om maar eens een trein eerder naar huis te gaan. Mooi, dacht ik, de laatste keer dat je dat deed was op 26 maart 2000, toen Utrecht er in een waanzinnige slotfase aan ging: van 0-2 naar 4-2. De eerste goal (Berthil ter Avest) hoorde hij toen hij de trein zag aankomen, de tweede (Thijs Houwing) toen de trein voorreed, de derde (Jan Vennegoor of Hesselink) toen hij in de trein stapte en de vierde (Andy van der Meyde) zag hij ’s avonds laat in de herhaling omdat de trein er vanwege een dronken man op het spoor gezellig een uurtje langer over deed. U kunt zich dus voorstellen dat ik zijn vertrek wel zag zitten als de aankondiging van weer zo’n ouderwets Twents kwartiertje, maar helaas: hij bleef zitten en het zat er dus niet in.
Hoe is het in hemelsnaam mogelijk, dat een ploeg die op donderdagavond met fantastisch voetbal Feyenoord veertig minuten lang alle hoeken van de Kuip laat zien, er vier dagen later ineens niets meer van kan en alleen maar ruzie met de bal maakt? Moet u zich eens voorstellen waar ze gestaan hadden als ze allebei de wedstrijden, dus ook die tegen Sparta, gewonnen hadden: nummer twee van Nederland, met maar vier punten achterstand op PSV. Het had een historische week kunnen worden, met een historische uitslag in Rotterdam – totdat die waardeloze buitenspelregel roet in het eten gooide. Kan iemand mij uitleggen hoe het kan dat vier Feyenoorders ongestraft buitenspel mogen staan en de vijfde vrij kan uithalen? Ik vraag het maar niet aan meneer Van Sichem, de scheidsrechter van zondag, want aan hem heb ik een ander verzoek: wilt u alle voetballiefhebbers een groot plezier doen en alstublieft een andere hobby zoeken? Word maar klaar-over bij de lokale basissschool. Dan mag u net zo veel op die fluit blazen als u maar wilt. En niemand die u boos aankijkt of niet begrijpt, zoals zondag vrijwel de gehele wedstrijd het geval was.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.