Top Twee Duizend Tien (2)

Mooi dat u er weer bent. Nummer zes: de tenniswedstrijd in de eerste ronde op Wimbledon tussen Nicolas Mahut en John Isner. Beide heren maakten er een spektakelstuk van, dat in totaal elf uur en  vijf minuten duurde, gespreid over drie dagen. Isner won uiteindelijk met 70-68 in de vijfde set en deze wedstrijd was voor de inzender het antwoord op de vraag waarom mannen meer verdienen met tennis dan vrouwen.

Ex aequo op zeven: Bryan Ruiz (“onnavolgbaar, bescheiden, teamspeler”), Nicolien Sauerbreij ( “eindelijk de goede wax gebruikt”), Youri van Gelder (“terecht een lange neus naar de turnbond gemaakt”), Theo Janssen (“wat een jaar, in zo'n korte tijd van een dieptepunt naar de absolute top”), de dressuurploeg (“ongekend, voor het eerst wereldkampioen”) en Bert van Marwijk (“volkomen terecht coach van het jaar”).

Geen pluspunten op acht: het consequente afzeiken van Hans Kraaij jr. door René van der Gijp en Johan Derksen in Voetbal International van RTL7 en de gênante balkonscènes met Louis van Gaal in München. Tenenkrommende tv.

Op de één na laatste plaats, voor velen het dieptepunt van het jaar: de karatetrap van Nigel de Jong in de WK finale. Veelzeggend commentaar: “Daardoor was het verlies zo verwerkt en we mogen Onze Lieve Heer op onze blote knieën danken dat we niet gewonnen hebben. Ik had me doodgeschaamd. Ik stel voor om De Jong en Suarez samen te laten kooivechten!”

Mijn persoonlijke anticlimax: Mart Smeets die in De Wereld Draait Door vertelt dat zijn “goede vriend”  Jean Nelissen zich heeft “doodgezopen”. Dat had De Neel niet verdiend, Smeets!

Copyright: Peter Bonder.

Copyright Peter Bonder.

Kijk ook op www.twentesport.com.