Sympa-tic
Fantastische documentaire van Kees Jongkind over de Tour van Bauke. Als dit het beeld is van het nieuwe wielrennen, en waarom zou het dat niet zijn, dan ben ik verkocht. Natuurlijk zal er altijd ergens wel iets gebeuren dat niet door de beugel kan, maar ik denk dat het corrigerend vermogen van de coureurs zo groot is geworden dat het kwaad uiteindelijk zichzelf straft. De nieuwe lichting is het spuugzat dat de vorige generaties hun fantastische sport zoveel schade hebben aangedaan. En verder liet de chauffeur van Belkin duidelijk zien dat je niet sympathiek hoeft te zijn, of te doen alsof, om toch succesvol te zijn.
Waar de wielersport aan een charme-offensief begonnen is, lijkt het tennissen steeds vervelender te worden. We hadden al het onsmakelijk gesteun en gekreun bij de slagenwisselingen. Het kinderachtige gedoe met de handdoeken. De ellenlange pauzes tussen de games. De moderne slavernij waaraan de ballenjongens onderworpen worden. Maar het allergruwelijkste is toch wel het maniakele gedrag van Rafael Nadal die zichzelf bij elke service, van hemzelf of van zijn tegenstander, een keer of tien in het lichaam plukt. Het is een ritueel dat me dusdanig irriteert dat ik heb besloten om niet meer te gaan kijken. Nadal? Nada!
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.