Helden
Robin Korving was in 2000 een serieuze kandidaat voor Olympisch eremetaal op de honderd meter horden in Sydney. Tijdens de voorbereiding wilde hij nog wel eens een terrasje pikken en dat was tegen het zere been van NOC-bobo Joop Alberda, die als volleybalcoach toevallig aan de goede kant van het net stond toen de Lange Mannen in 1996 Olympisch goud wonnen. Korving scheurde in de warming-up voor de finale zijn kniepees en dat betekende het voortijdige einde van zijn actieve carrière. Tegenwoordig moet hij statiegeld inleveren om een brood te kunnen kopen, zo vertelde hij afgelopen zondag in een speciale aflevering van De Reünie, waarin Alberda schoorvoetend moest toegeven dat zijn optreden 'anders had gekund'. Bouke Mollema reed een formidabele Tour de France, totdat hij in de voorlaatste bergetappe ongelukkig ten val kwam en van de tweede naar de tiende plaats duikelde. De huldiging in zijn woonplaats was al georganiseerd, maar nadat hij zondag als elfde in het eindklassement op de Champs Elysées arriveerde werd hij nog net geen loser genoemd. Max Verstappen was toen al vijfde geworden in de Grand Prix van Hongarije, maar toch: geen podiumplaats. Terwijl hij met zijn achttien jaar maar liefst zestien ervaren coureurs achter zich had gelaten en naar een zesde plaats was geklommen op de wereldranglijst, waar hij alleen absolute toppers als Hamilton, Rosberg en Vettel voor moet laten gaan. Hoe allejezus goed ben je dan? Maar nee: geen podiumplaats, boe! Weet u wat het is? We verdienen onze helden niet. We zijn ze gewoon niet waard.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.