Loser van het jaar
Een van de opmerkelijkste beelden van het afgelopen jaar vond ik de scène waarin Robbie Williams liet weten Max Verstappen niet te kennen. Presentator Umberto Tan wist zich er totaal geen raad mee, maar voor mij was het een heerlijke relativering van de algehele hysterie die ons collectief te pakken heeft in een jaar waarin we de ander weer voor van alles wat mooi en lelijk, maar vooral wat lelijk is, hebben uitgemaakt. De dood van Johan Cruyff was de enige keer dat we het vrijwel allemaal eens waren, voor de rest was het een gehype en een gehijg dat je letterlijk de adem benam. Of het nu gaat om Zwarte Piet of om Sylvana Simons, of om allebei, we ondergraven onszelf en elkaar in een niet te stuiten diarree van pus, poep en pies, want daar zijn we als handelsnatie mede groot mee geworden, baggeren en modder verplaatsen. Om in de genuanceerde stijl van de gemiddelde reaguurder te blijven: we schijten elkaar vol in de bek. Daarbij worden we opgehitst door een subjectieve keurslager die af en toe een stuk rood vlees in de piste gooit en zijn satanische secondant die - dat moet gezegd - met een duivels gevoel voor cynische humor de boodschap er nog even inschroeft. Dit alles gebeurt onder het toeziend oog van een visieloze schateraar die met het bezoek aan een concert van de Toppers kennelijk voldoende feeling met het volk ondervindt, en een kakkineuze corpsbal op het Ministerie van Fouten, Stommiteiten en Excuses die met intimiderende stropdassen indruk probeert te maken alsof hij in de sociëteit van Minerva een meute beschonken feuten toespreekt. Klaas Dijkhof is de enige normale van het hele stel: de montere staatssecretaris begeeft zich met zijn vader en zijn broer bij elke thuiswedstrijd van PSV gewoon tussen de modale supporters. Maurits Hendriks begint net als Mark Rutte ook steeds meer Zonnekoningtrekjes aan te nemen. Eerst stuurt hij een serieuze titelkandidaat bij het turnen als een kleine jongen naar huis omdat hij zich niet voor de volle honderd procent aan de huisregels had gehouden. (Wat me daarbij overigens ook opviel was het totale gebrek aan solidariteit bij de andere sporters.) Vervolgens zet hij alle atleten die voortijdig uitgeschakeld worden op het vliegtuig voor een losersvlucht naar Schiphol. De conclusie is duidelijk: de chef de mission van het NOS*NSF is zelf de grootste loser van het sportjaar 2016. En verder hoop ik oprecht dat Robbie Williams het einde van dit rampjaar wel overleeft, in tegenstelling tot veel van zijn betreurde collega's.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.