Held
Op dit moment is het nog onzeker of de Olympische Spelen in Tokio doorgaan. Japan zucht onder de vierde golf van het coronavirus en in de hoofdstad is de noodtoestand opnieuw verlengd, tot een maand voor de datum (27 juli) waarop de opening gepland staat. In 1972 werden de ‘Heitere Spiele’ van München, zo genoemd om de duistere herinneringen aan Berlijn 1936 uit te wissen, opgeschrikt door een terroristische aanval van Palestijnen, die twee Israëlische atleten doodden en er negen in gijzeling namen. Zij kwamen de volgende dag alsnog om het leven toen een mislukte poging tot vrijlating eindigde in een bloedbad door een ontploffende handgranaat. IOC-voorzitter Avery Brundage sprak daarna de legendarische woorden: 'The Games must go on' waarop zes Nederlandse deelnemers het voor gezien hielden en naar huis gingen.
Vier jaar eerder vonden de Olympische Spelen plaats in Mexico, dat toen gebukt ging onder het juk van een autoritaire regering die de democratie negeerde. Na stakingen door mijnwerkers, dokters en leraren kwam het tot protesten door studenten, van wie er ruim driehonderd in een bloedige veldslag door de veiligheidsdiensten werden vermoord. Ook tijdens het toernooi werd er gedemonstreerd, en wel door de Afro-Amerikaanse atleten die op de honderd meter de erfenis van Jesse Owens uit 1936 verdeelden. De beelden van Tommie Smith en John Carlos, die met zwart gehandschoende vuisten omhoog en het hoofd omlaag hun medailles in ontvangst namen, gingen de hele wereld over en deden bij veel Amerikanen de ogen open.
Een paar dagen later liep hun teamgenoot Lee Evans, die zijn ijzeren gestel te danken had aan het feit dat hij als kind hele dagen katoen had moeten plukken, op de vierhonderd meter een duizelingwekkend wereldrecord (43,86) dat dertig jaar zou blijven staan. Ook hij protesteerde op het podium tegen de discriminatie van de zwarte bevolking en toonde zich daarmee een profeet van de Black Lives Matter-ideologie: hij droeg een zwarte baret, die hij af deed toen zijn volkslied werd gespeeld. Op 19 mei overleed hij, maar zijn boodschap leeft voort: laat van je horen, en doe dat met waardigheid en respect, zonder geweldsdreiging of stemverheffing. Akwasi is een clown, een loser, een sukkel. Lee Evans is een held, een winnaar, een baas.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.