Wangedrag
Als ze bij de KNVB ook maar een béétje ballen hebben, dan komt Ronald Koeman er nooit meer in als bondscoach van het Nederlands elftal. Het motto zou moeten zijn: voor lafhartige deserteurs is er geen plaats meer bij onze koninklijke organisatie. Jij wou toch zo graag instappen toen die trein uit Barcelona langs jouw perron kwam? Jij moest toch zonodig zogenaamd je hart volgen toen de club van je dromen naar je gunsten dong? Nou dan, veel plezier met je afkoopsom en ga lekker golfen met je dikke reet. Oh ja, nog bedankt dat je ons die saaie dooievisjesvreter van een Frank de Boer in de maag hebt gesplitst. En dat we ons nu die grote bek van die irritante mafkees moeten laten welgevallen. Maar bij ons kom je er dus niet meer in, begrepen?
Ik heb er niet voor doorgeleerd, heel veel verder dan een vijf voor Algebra en een negen voor Grieks ben ik niet gekomen, maar ik ben er van overtuigd dat het wangedrag van Ronald Koeman bijdraagt aan de ongeregeldheden in de stadions. Hij heeft een voorbeeldfunctie en daar maakt hij een potje van, net als Tom Beugelsdijk, de hotseknotsbegonia-verdediger van Sparta, die rechtstreeks uit een strip van Appie Happie lijkt te komen, maar intussen met woest zwaaiende ellebogen zijn tegenstanders de tanden uit de mond probeert te slaan – en er mee wegkomt. Zij, Koeman, Beugelsdijk en vele anderen, poken met hun ellendige wangedrag het vuurtje op dat overslaat naar de tribunes, waar eencellige bavianen het korte lontje maar al te graag overnemen.
Wat zegt u? Handhaving? Bij de wedstrijd tussen MVV en Roda JC lag er een deur op het veld. Een deur. Dan is er dus een steward geweest die dat niet gezien heeft, of gezegd heeft: loop maar deur. Ha ha ha. Ha-ha-handhaving? Laat me niet lachen. Bij ons in het winkelcentrum van Enschede-Zuid liep pas geleden een malloot bij de kassa’s met een enorm mes te zwaaien. Twee dagen later liep hij er weer, met datzelfde mes, bij dezelfde kassa’s. We hebben te schaften met armzalige dorknopers als Jorritsma, Bruls en Grapperhaus, die een harde plasser krijgen zodra ze een camera en een microfoon zien, maar vervolgens uit hun puddingbuks niet veel meer weten te baljaren dan grote woorden met vooral heel veel valse lucht. Het kenmerk van ballonnen is dat ze ofwel doorgaans met een sisser aflopen, ofwel met een enorme knal nietszeggend uit elkaar spatten. Bij ons gebeurt het allebei, en vaak nog tegelijk ook, behalve bij de Gestapo van de Belastingdienst. Lang leve het Nederlandse handhavingsbeleid. Wangedrag is het nieuwe normaal. Wegkijken de nieuwe norm.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.