Blok-kering
Je kunt van Mark Rutte zeggen wat je wilt, maar op één punt is hij briljant en dat is in het leggen van mistgordijnen als dwarsverbanden. Vlak na de Russische aanval op Oekraïne moesten de vermogens van de Poetin-getrouwe oligarchen opgespoord en geconfisceerd worden. Een beetje politicus had onmiddellijk alle kantoren op de Zuid-As uitgerookt van de advocaten die hun clientèle met schimmige constructies naar de gouden bergen van allerlei exotische fiscusparadijzen hadden geloodsd, à 795 euro per uur, zijnde het ‘Kremlin-tarief’. Maar dat was kennelijk te veel gevraagd voor Wopke Hoekstra, de CDA-minister van Buitenlandse Zaken, die zijn studievrindjes van Minerva en McKinsey niet voor het hoofd wilde stoten, ook al omdat hij zelf tot aan zijn nek in de Maagdeneilanden-bagger zat.
Op zijn kreupele kruistocht was hij niet veel verder gekomen dan een tochtig kraakpand en een roestige trekschuit, dus dat schoot niet op. De regering greep in, zette Stef Blok erop – en sindsdien hebben we er nooit meer iets van gehoord. Dat is ook wel logisch, want deze vorm van Blok-kering is alsof je John de Mol een talentenjacht voor meisjes van veertien laat organiseren, Willem Holleeder een eigen programma geeft over euthanasie of Dion Graus inhuurt als spreker op een congres over ongewenste intimiteiten. Dat zou ook niet werken, misschien zelfs wel schuren. En nou komt het briljante: Mark Rutte doet exact hetzelfde door voor de oplossing van het stikstofprobleem Johan Remkes tot ‘onpartijdig’ bemiddelaar te benoemen.
Onpartijdig? We hebben het hier dus wel over de schrijver van een kritisch stikstofrapport en mede-vormgever van het regeringsakkoord. Hij gaat zich nu ‘inlezen’ en denkt half augustus klaar te zijn om met de boeren aan tafel te gaan. Tegen die tijd is de laatste veehouder die zich uit wanhoop in zijn eigen gierkelder heeft gestort zojuist opgedregd. Alle trekkers staan weg te roesten op de verlaten erven en vanuit de uitgestorven stallen klinkt de holle echo van het desolate abattoir. Het is niet meer een kwestie van óf de laatste agrariër het licht uit wil doen, maar wannéér. Het is de beproefde tactiek van de verschroeide aarde, zie ook: de aardgasschade, het toeslagenschandaal en de jeugdzorg, waar naakt fouilleren de nieuwe norm is. En op 2 augustus gaat in het Torentje de gebaksdoos rond omdat Mark Rutte dan de langst zittende premier van Nederland is. De vraag is alleen wie we daarmee moeten feliciteren.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.