Dakkapel
Het debat tussen Caroline van der Plas en Sophietje Hermans zou verplichte stof moeten zijn voor alle leerlingen in het basis- en voortgezet onderwijs. Het nerveuze dienstmaagdje van Marjjjk kreeg alle hoeken van de Tweede Kamer te zien en gaf duidelijk te kennen geen idee te hebben waar ze het over had in de stikstofdiscussie. Ze is helaas niet de enige. En stikstof is helaas ook niet het enige onderwerp dat tal van mooie tradities de nek heeft omgedraaid. Zwarte Piet, de negerzoen en de jodenkoek, Arendsoog en Winnetou, het afrikaantje, witte rokende mannen op een schilderij: de rij is intussen eindeloos en het einde is nog lang niet in zicht zolang we overijverige bestuurders hebben die het als hun beroepsmatige plicht zien om hun land, hun inwoners en hun gebruiken te verraden door elke natte scheet van een godsdienstwaanzinnige, geschiedvervalser en/of burenverklikker serieus te nemen.
Ze zijn niet alleen achterbaks en scrupuleus, maar ook inconsequent en hypocriet: eenvoudige burgers mogen nog geen dakkapel aanleggen zonder een logboek aan vergunningen en voorschriften, zelf kopen ze namens de provincies Gelderland en Utrecht boerderijen op om voldoende stikstofruimte te krijgen voor de aanleg en verbreding van snelwegen. We worden verneukt en genaaid waar we bij staan. Als je in Ermelo een huis wilt kopen in de buurt van eendenverwerker (het wóórd alleen al!) Tomassen Duck-To, dan moet je een contract tekenen dat je niet zult klagen over de stank en de herrie die deze dierenbeulen veroorzaken. Doe je dat wel, dan krijg je een boete van tien duizend euro. Ik heb geen ambtenaar gehoord die hiertegen geprotesteerd heeft, integendeel: de gemeente Ermelo heeft laten weten ‘geheel buiten’ de clausule te staan. Qatar is niet de enige plek waar het WK wegkijken plaats vindt. En het zal me niks verbazen dat de baas van die eendenwurgers, die (uiteraard) alle geluids- en milieuregels aan hun laars lappen, ‘s zondags in één van de vele lokale gebedshuizen goed zichtbaar vooraan vlak bij de kansel zit – en als het van de buren moet zelfs twee keer op de Dag des Heeren. Halleluja!
En nu zijn dus de paasvuren aan de beurt. Ik woon in het grensgebied, waar ze zich aan de andere kant van ‘n poal na Sandersküper overigens ganz kaputt lachen om al die stikstofflauwekul (maar dit terzijde), en na het paasweekend kun je het inderdaad ruiken. Dat vind ik geen enkel probleem, net zoals de meeste Tukkers op oudjaarsmiddag graag het carbid horen knallen, zeker als daarna de oale roop van de midwinterhoorn door de coulissen van het landschap meandert. Wat zegt u? Trots? Ja, en mag het? Paasvuren horen bij onze cultuur, net als het vlöggel’n, het klootscheet’n, het kroamschudd’n (niet alleen in Mariaparochie) en de tentfeesten als alibi voor brommers kiek’n. Daar is helemaal niks mis mee, en als er bij de paasvuren bepaalde dieren gevaar lopen, dan hebben we als Twentenaren van huis uit genoeg natuurfatsoen om daar voldoende maatregelen voor te treffen. Dat hoeft niemand ons voor te schrijven. En voor wie dat wel doet richten we graag een brandstapel op. Figuurlijk dan hè? Voordat je het weet heb je de milieu-gestapo op de plaats waar je zo graag die dakkapel had willen plaatsen. Maar ja, al die regels ook.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.