Oudejaarsconference

Er zijn mensen die vinden dat de persconferenties met Louis van Gaal het niveau van een oudejaarsconference haalden. Even afgezien van de vraag welk referentiekader je daarvoor dan zou moeten gebruiken: persoonlijk vond ik het allemaal vooral veel lijken op de eindmusical van Groep 8. Sterker nog: ik ben echt blij en opgelucht dat het nu definitief afgelopen is met de Noord-Koreaanse one man shows van die dictatoriale griezel, maar om terug te komen op die typisch Nederlandse traditie: het begon in 1954 (mijn geboortejaar) met Wim Kan, die op 31 december de oliebollen koud liet worden. Als je door hem niet genoemd werd, dan had je als politicus een ernstig probleem.

Later kregen we Youp van ‘t Hek, wiens voornaamste verdienste het is geweest dat hij dat laffe Buckler succesvol uit de schappen heeft weten te lullen. Heel wat minder geloofwaardiger werd het als hij de valse romantiek uitbeeldde van een clochard onder een wasemende brug over de Seine met een fles verzuurde wijn en een beschimmeld stokbrood. Dat strookt namelijk geenszins met zijn status als tot de nok afgevulde vastgoedtycoon die zichzelf elke zaterdag in de NRC recyclet, daar in november een nietje doorheen slaat en zich vervolgens de kerstballen in de broek lacht met alweer een bestseller in de decemberpiek. (Jaloers? Ja, nogal.) Guido Weijers dan? Ach, je houdt er van of je houdt er niet van. Moet ik er écht bij vermelden dat ik tot de tweede categorie behoor? En moet ik dat dan ook nog uitleggen? Nee toch, hè?

Je hebt ook cabaretiers, of mensen die zich zo noemen, bij wie het godzijdank tot die ene keer beperkt is gebleven. De desperate tragiek van de piepende dildo, die vaste gast was bij DWDD, is aan de Universiteit van Madurodam verplichte kost. Zijn opvolgster is Claudia de Breij, die ongetwijfeld weer vele hartje-hartjes zal krijgen vanuit de ribfluwelen tuinbroekbrigade van de feminazistische Opzij-abdessen met een deugdiploma, terwijl de andere helft van het land uit pure verveling de ware betekenis van de gillende keukenmeid probeert te ontdekken. Laat ik het als volgt samenvatten: de kans dat Claudia de Breij een goede grap maakt is net zo denkbeeldig als de mogelijkheid dat Halina Reijn, ook al zo’n vaste gast op de inteelt-rolodex van BNN VARA, in haar nieuwste film de kleren aanhoudt. En nu we het toch over heftige beelden hebben: er kwam deze week een promo voorbij van Gordon en zijn vrienden met het Syndroom van Down en eerlijk waar, ik zag het verschil niet. Nee, beste lezers, de mooiste oudejaarsconference aller tijden was wat mij betreft die van Herman Finkers in 2015. En dat zeg ik niet alleen omdat ik een trotse Tukker ben. Hij bewees dat je niet hoeft te schreeuwen om mensen zowel aan het luisteren als aan het lachen te krijgen. Daar kan die vervelende bondscoach nog een voorbeeld aan nemen.

Copyright Peter Bonder.

Kijk ook op www.twentesport.com.