Homocrisie
Tijdens de bekerwedstrijd van hun club tegen PSV hebben de fans van het gereformeerde SV Spakenburg verbaal uitgehaald naar Xavi Simons, die voor alles en nog wat in het algemeen en voor homo in het bijzonder werd uitgescholden. Het bestuur van de zaterdagclub, waarvan de supporters afgelopen zaterdag overigens niet welkom waren bij de uitwedstrijd tegen Rijnsburgse Boys, is een onderzoek gestart om de mensen op te sporen die hiervoor verantwoordelijk waren: ‘We betrachten de betrokkenen hiermee te confronteren, te wijzen op de kwetsende gevolgen hiervan en passende maatregelen te treffen.’ Mooie woorden (betrachten!) van een betrokken bestuurder, die met zijn club zo godvergeten consequent is dat ze wel aan het toernooi om de KNVB-beker meedoen, maar geen finale willen spelen als die op een zondag valt, en verder hebben we er niets meer over gehoord. Natuurlijk niet, want kwetsende spreekkoren en passende maatregelen: in Nederland zijn we beter in het ene dan in het andere, maar zelden gaan ze samen. Waarneembare woede, gespeelde emotie en kortstondige slagkracht doen het goed voor de bühne, en niet alleen in het amateurvoetbal.
Feyenoord werd kampioen en iedereen gunde de Rotterdamse club de titel, want Arne Slot, als Ajax het maar niet wordt en vooruit, Lee Towers. We vergeten snel, dus ook dat aanvoerder Orkun Kökcü nog niet zo lang geleden weigerde om de One Love-band te dragen omdat, nou ja, hij had natuurlijk ongelooflijk veel respect voor iedereen, en hij stond sowieso achter alle acties als het ging om discriminatie en racisme, maar hij had toch het gevoel dat die band ‘om een andere reden’ in het leven was geroepen en daar wilde hij ‘geen uithangbord’ van zijn. Huh? Zeg dan meteen dat je homo’s haat en draai er niet omheen. Maar ook dat kan alleen in Nederland. FC Toulouse heeft afgelopen zondag vijf spelers uit de selectie gezet, omdat ze niet solidair wilden zijn met het statement van de Franse voetbalclubs in het kader van de internationale dag tegen homofobie. Vrijwel tegelijkertijd kroop in Rotterdam een hypocriete homofoob huilend in de armen van zijn trainer. Hoe stoer ben je dan op de watjesladder van Erdogan? Hoe gemeend zijn de bittere tranen van deze tandeloze krokodil?
Nou, dat was nog een heel verhaal. Hij had vorig seizoen tijdens de ramadan een verkeerd energiedrankje gehad, kon daardoor een tijd lang slecht slapen en was op een trainingskamp in Oostenrijk zomaar begonnen te huilen, maar na het consult van een vertrouwenscoach en een bezoek met een medespeler aan Mekka was het probleem opgelost. ‘Het was een zware tijd, maar ik heb het afgesloten.’ Dat geldt ook voor mij, nu ik weet dat de kloeke kapitein van onze koene kampioen het ongeveer net zo zwaar moet hebben gehad als alle homo’s die in de naam van zijn geloof (en overigens niet te vergeten ook dat van die sympathieke Spakenburg-supporters) als onreine varkens moeten worden beschouwd en met het hoofd naar beneden van hoge gebouwen moeten worden gegooid omdat mensen van het gelijke geslacht die met elkaar de liefde bedrijven een gruweldaad begaan waarvoor ze allebei ter dood gebracht moeten worden en de dood bovendien aan zichzelf te wijten hebben. Al met al klonk het huilie-huilie-verhaal van Orkun Kökcü net zo slecht als de anti-homo-teksten uit de koran en de bijbel, en net zo vals als de kreupele kraaienmars van Lee Towers.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.