Lama’s
Van 2004 tot 2008 ging tv-kijkend Nederland zwaar gebukt onder maar liefst 73 afleveringen van De Lama’s, een vermoedelijk humoristisch bedoelde theatershow van BNN die het vooral goed deed bij middelbare scholieren en beginnende studenten. Met deze niet al te kritische doelgroep was het voor de makers makkelijk scoren, waarbij het vooral ging om zorgvuldig te acteren dat alle scènes ter plekke spontaan werden geïmproviseerd, terwijl elke tekst in werkelijkheid van A tot Z was uitgeschreven op basis van een scenario dat compleet was voorgeprogrammeerd. Het lachgrage publiek trapte er met beide benen in en het goedkope succes betekende voor de deelnemers een welkome kruiwagen voor het vervolg van hun carrière, wat in de meeste gevallen op een betreurenswaardig misverstand zou blijken te berusten – maar daarover later meer. De harde kern van De Lama’s bestond uit Patrick Lodiers, Ruben van der Meer, Ruben Nicolai, Tijl Beckand en Jeroen van Koningsbrugge, vijf gestampte jongens van het lach-of-ik-schiet-peloton. Soms was er een bijrol weggelegd voor collega’s als Jandino Asporaat, maar die hield het slechts één aflevering vol, hetgeen dan wel weer pleit voor de integriteit van de makers, en Sara Kroos, die echter zelfs voor dit programma nog te slecht was en later in al haar bescheten onbenulligheid slechts zou worden overtroffen door Soundos el Ahmadi, algemeen beschouwd als de ultieme tegenpool van alles wat een stand-up comedian beoogt te zijn: slim, leuk en actueel.
Van de vijf basisspelers is Patrick Lodiers wat mij betreft de enige die er niet per se slechter op geworden is, met een redelijke Kopspijkers-variant in de vorm van Spaanders en een fatsoenlijke presentatie van De Nieuws BV op Radio 1. De andere vier daarentegen zijn na hun Lama-bestaan het gemakkelijk voorspelbare slachtoffer geworden van hun ijdele zucht naar erkenning, in een fatale combinatie met grenzeloze zelfoverschatting. Een historisch dieptepunt zien we terug in Ruben van der Meer, die zich namens Duyvis als een schichtige cavia wanhopig schmierend door abonimabele reclamespots voor onsmakelijke snackvariaties knaagt, achtervolgd door het aan alle kanten knarsende thema ‘Whynut?’ (Ik zou zeggen: ‘Whywell’?) De man kan zich na dit miserabele campagnefiasco nergens meer serieus vertonen en moet vrezen voor een roemloos einde van een voortijdig ontspoorde carrière. Misschien dat hij hooguit als gerecyclede hamster nog een herkansing krijgt bij Albert Heijn. Zijn naamgenoot Ruben Nicolai zoekt het iets veiliger in voorspelbare kijkcijferkanonnen als Idols, RTL Boulevard en Holland-België, maar gaat zich dan weer helemaal te buiten aan het zelfgecreëerde mysterie van The Masked Singer, een hysterisch gebrachte cryptohorror van RTL4, waarin volwassen mensen bijkans een appelflauwte krijgen wanneer ze moeten raden welke BN’er zich achter een grotesk uitgevoerde vermomming schuil houdt. Tijl Beckand heeft zich op de klassieke muziek gestort, met een uitstapje naar De Verraders, het debiele broertje van Wie is de Mol, en hij misdroeg zich als bijzonder onsportieve verliezer bij De Slimste Mens.
Maar de aller-, aller-irritantste van het hele stel is ongetwijfeld Jeroen van Koningsbrugge. Er kan geen jury, panel dan wel forum gevraagd zijn of Jeroen van Koningsbrugge zit er in. Ik hou van Holland? Jeroen van Koningsbrugge. Oh wat een jaar? Jeroen van Koningsbrugge. Is er een dokter in de zaal? Jeroen van Koningsbrugge. I can see your voice? Jeroen van Koningsbrugge. Het zijn net mensen? Jeroen van Koningsbrugge. DNA Singers? Jeroen van Koningsbrugge. En natuurlijk mag hij ook niet ontbreken bij het nieuwste wanproduct uit de bedompte kringloopkelder van het RTL-treurbuismagazijn: Alles is muziek, een format dat ik verder niet hoef te omschrijven omdat de recensie van de NRC alles al zegt: ‘Je kunt ook té veel van de kijkers vragen’. Met dank dus aan Jeroen van Koningsbrugge, die ons bovendien ook nog eens serieus beledigt met Draadstaal, een zogenaamd satirisch programma dat wankel balanceert op een wrakkige bouwval van puberale ongein, zouteloze woordspelingen en ongeloofwaardige typetjes. Nee, de conclusie is duidelijk: van al die Lama’s heeft er niet één naar Van Kooten & De Bie gekeken. Wel veel naar de Mounties.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.