Vakantie
'Uit turf, jenever en achterdocht, heeft Onze Lieve Heer de Drent gewrocht' luidt het gezegde. We zijn hier nu bijna twee weken, en met het land van Bartje is weinig mis. Het huisje op Sonnevanck in Spier (380 inwoners) is een prima uitvalsbasis voor mooie fietstochten door het Dwingelderveld en het Drents-Friese Wold, waar we niet de enigen zijn die van de natuur en de rust genieten. Toch is het er niet overmatig druk, eerder gezellig, en de Drenten zelf maken ook geen jachtige indruk, integendeel. Dat heeft volgens mij met de kwaliteit van hun bestaan te maken. Veel mensen zweren bij de Ramblas in Barcelona, maar een tiramisu-ijsje van Fanelli’s aan de majestueuze Brink van Dwingeloo heeft ook wel wat. Qua historie ademt Diever de sfeer van Shakespeare en de vaderlandse geschiedenis is ook nergens ver weg, met de hunebedden als rustpunten uit het stenen tijdperk en Beilen en Wijster als markeringsplekken in het nationale geweten vanwege de treinkapingen in 1975. Bezoeken aan Veenhuizen en Westerbork zijn ook zeer de moeite waard en voor elke generatie een meer dan welkome wake up call om de vrijheid van het leven in het algemeen en een vakantie in het bijzonder extra te waarderen.
Vrijheid is ook het thema van het theaterspektakel ‘Boer Koekoek’ dat in een enorme loods op een terrein even buiten Hollandscheveld wordt gespeeld. Het is qua verhaal, concept en uitvoering vergelijkbaar met ‘Hanna van Hendrik’ van en met Johanna ter Steege, en met inbegrip van het Drentse accent net zo herkenbaar. We hebben ons in ieder geval uitstekend vermaakt, zeker ook met dank aan de ondertiteling. Die taalkundige duidelijkheid miste ik namelijk bij de toiletten in het Bezoekerscentrum van Natuurmonumenten in Ruinen, waar we konden kiezen tussen Rammen en Ooien. Schaapachtig mekkeren leek me hier de enig juiste reactie. En bij het Blauwe Meer in de buurt van Hoogersmilde liggen de Voorste Plas en de Achterste Plas naast elkaar. Dat lijkt me knap verwarrend wanneer je dichter bij de Voorste Plas dan bij de Laatste Plas bent, als u het mij vraagt. Of andersom natuurlijk. Maar al met al is het in Drente vaak ‘n Prachtig Mooie Dag, om met Daniel Lohues te zingen. Of zoals ze hier zeggen: ‘t Kun minder. Vandaag nog een rondje Assen en dan zeggen we met een grote glimlach ‘Moi!’
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.