Beste Zangers
De vakantie is voorbij, het nieuwe tv-seizoen kan weer beginnen. Nu ja, nieuw. In de programmering voor de jaargang 2023-2024 komen we veel bekende namen tegen, met titels die al vele jaren meegaan en kennelijk nog lang niet versleten zijn. Maar natuurlijk zijn er ook veel programma’s te zien die een variant zijn op een bekend thema. De ouderen onder u zullen zich misschien nog Pension Hommeles herinneren (1957-1959), een 16-delige serie over maatschappelijke ontwikkelingen en intermenselijke relaties, geschreven door Annie M.G. Schmidt en uitgezonden door de VARA en de VPRO. De hoofdrollen werden gespeeld door Henk van Ulsen, Donald Jones en Mimi Kok, die later furore zou maken als Gé Braadslee, een van de vele fantastische creaties van Wim T. Schippers. Ruim zestig jaar later komt BNNVARA met Hotel Hollandia, zoals de nieuwe zaterdagavondshow van Paul de Leeuw gaat heten, met veel aandacht voor satire. Paul de Leeuw en satire, dat lijkt me net zo’n unieke combinatie als Ajax en goed voetbal, Mark Rutte met een geheugen, Matthijs van Nieuwkerk normaal op een foto en Ali B in de jeugdzorg, maar wat we bij hem wel met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid kunnen verwachten is dat de Josti Band alweer aan het repeteren is. En daar word ik dan weer heel down van.
Wat we zeker terug zullen zien, en waar we voorlopig ook nog lang niet van af zijn, is Beste Zangers. Dit programma schijnt al sinds 2009 op de Nederlandse televisie te zien te zijn, maar vorige week zaterdag was mijn vuurdoop omdat ik er toevallig in verzeild raakte en er verder op alle beschikbare zenders van de afstandsbediening zoals gewoonlijk weer helemaal geen alternatief was. Ik heb me vooral verbaasd, en dat gedurende het verloop van de uitzending in steeds hogere mate, over het letterlijk tranentrekkende karakter van de show – waarvan ik na afloop overigens niet wist te reproduceren of dit nou opzet, toeval of een doordachte combinatie van beide factoren was. In mijn optiek is de zaterdagavond bij uitstek geschikt voor gepast vertier, beschaafd amusement en een gulle lach. Wat dat betreft neem ik u mee naar mijn nog altijd voortlevende herinnering aan de Wie-Kent-Kwis van Fred (Het Pratende Pak) Oster en zijn race met de marmotten die in werkelijkheid cavia’s uit Vaassen waren en als Jos Brink, Johan Cruyff, André van Duin, Sjaak Swart, Simon Tahamata en Mieke Telkamp op de tonen van de Aambeeldpolka richting het duizendguldenbakje waggelden om op het laatste moment links- dan wel rechtsaf te slaan. We rolden van de bank, net als bij de hilarische beelden van de compleet beschonken Peter (Aju Paraplu) Knegjens, ‘geroutineerd glasvasthouder’, en de even onverhoedse als onvrijwillige tewaterlating van het Belgische talenwonder Jan Thys tijdens TROS Zevensprong (sindsdien bij ons thuis ook wel bekend als TROS Zevenplons), vooral omdat hij daarbij zijn pruik verloor en zichtbaar chagrijnig boven water kwam.
En nou hoeft het van mij ook weer niet de hele avond los te gaan, maar om er nou zo’n treurig tranendal van te maken. Het doel van Beste Zangers is kennelijk dat wie het eerst in snikken uitbarst er met de hoofdprijs vandoor gaat. Het ging meteen al mis met Numidia, een vrij fors uitgevallen zangeresje dat zich bij wijze van aankleding had vergrepen aan een uitzonderlijk onbeholpen gedoehetzelfde kringloophansop waarvoor kleerhangers zijn uitgevonden en die waarschijnlijk sinds de Mini Play Back Show met Hennie Huisman in diens garderobe was blijven hangen. Ze kon niet onaardig zingen, daar lag het niet aan, maar toch zette iedereen het op een snotteren, waarmee de toon was gezet voor een collectieve uiting van betoond medeleven, oprecht verdriet en gedeelde treurigheid. Een gezond mens zou er depressief van worden en dat werd er niet beter op toen Duncan Laurence, toch al niet het zonnetje in huis, de sluizen open zette waarna Nick Schilder er op z’n Arie Boomsma’s nog eens liters soppend overheen ging met Sinds Jij Me Verliet. Vanaf dat moment was er geen redden meer aan en dreef het alle kanten op, als een bijbels tranendal van Valkenburgs formaat, en dweilen hielp niet. Nu snap ik ook waarom Jan Smit zich op de Dijk van Volendam naast al dat wassende water van het IJsselmeer zo goed staande weet te houden: hij moet als presentator van Beste Zangers wekelijks hozen alsof het de Deltawerken zijn. Hij kijkt er trouwens wel bij alsof hij nog steeds op zoek is naar de konijnenbontjes op het bed die Yolanthe heeft meegenomen. Probeer het dan maar eens droog te houden.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.