‘Klimaattop’
Als ervaringsdeskundige (hockeyer sinds 1967) kan ik u mededelen dat het gevoel voor humor bij rechtse mensen beter is ontwikkeld dan onder links draaienden. Ik kon dan ook een meewarige glimlach niet onderdrukken toen ik de aankondiging zag van een ‘klimaattop’ georganiseerd door Elseviers Weekblad, met deelneming van Tata Steel, KLM, RWE en Shell, vier van Nederlands grootste milieuvervuilers, met Mona Keijzer als goedkope excuustruus namens de BBB en voor de vorm van internationale erkenning een neutrale origami-expert uit een van de vele VN-papierentijgersdivisies. Het kwam op mij over alsof je Geert Wilders vraagt om een nieuwe moskee voor meer, meer, meer Marokkanen in zijn geboorteplaats Venlo te openen. Of dat je op het lumineuze idee komt om Esther Ouwehand uit te nodigen voor het in gebruik nemen van een fabriek voor frikandellen gemaakt van separatorvlees. Of, om nog maar een ander, volstrekt willekeurig gekozen voorbeeld te noemen, aan Johan Derksen de verstandig bedoelde opmerking voorlegt of er misschien ook nuances bestaan. Ik bedoel maar: de vraag stellen is hem beantwoorden.
Intussen is de ‘klimaattop’ alweer achter de rug en, afgezien van het nodige tumult over een heftige woordenwisseling tussen milieudemonstranten en een Enschedese VVD’er, hebben we nog nergens iets gelezen over berichten dat Tata Steel eindelijk erkent dat het bedrijf op de hoogte is van het feit dat het al sinds 1975 verantwoordelijk is voor de uitstoot van kankerverwekkende stoffen met bovengemiddeld veel sterfgevallen in Wijk aan Zee. Ook van de KLM, met een emissie van 27 miljard kg CO2 (gelijk aan dat van 1,35 miljoen Nederlandse huishoudens), een van de grootste veroorzakers van vervuiling, geluidsoverlast en klimaatschade: taal noch teken. Datzelfde geldt voor bruin- en steenkoolproducent RWE, Europees kampioen in de uitstoot van koolstofdioxide, voor al uw zuurstofproblemen. Alleen van Shell horen we meteen weer het vertrouwde geluid van de grote bek. Het bedrijf trommelt als van ouds op de tamtam van cynisme, kapsones en arrogantie. Elke vorm van deugdelijk schuldbewustzijn, redelijke inkeer of gepaste nederigheid is een teken van zwakte en dat past niet bij een trotse beursgenoteerde multinational in de Champions League van de AEX, die aan de belangen van de aandeelhouders de voorkeur geeft boven het fatsoenlijke sociale gezicht van de burgerlijke middelmaat.
Vorig jaar boekte Shell een record omzet van 38,5 miljard euro. Toch moest hun particuliere belastingadviseur Mark Rutte er persoonlijk aan te pas komen om er via één zijn beruchte ‘geitenpaadjes’ een luizige subsidiefooi van 150 miljoen euro door te jassen voor de bouw van een nieuwe waterstoffabriek op de Tweede Maasvlakte omdat het oliebedrijf dat geld door eigen hovaardige onzorgvuldigheid in de aanvraagprocedure dreigde mis te lopen. Daar hoor je die rioolslurpende roofridders dus niet over, daarvoor moeten we bij Follow The Money zijn. Maar andersom gaan alle seinen op groen als een organisatie het waagt om ze dwars te zitten en hun goddelijke status te tarten. Zo krijgt Greenpeace een proces aan de broek vanwege een dagenlang protest in januari van dit jaar op een schip van Boskalis naast een olie- en gasveld bij de Shetlandeilanden. Dat was volgens Shell niet alleen ‘uiterst gevaarlijk’ (alsof ze ook maar één eurocent voor een mensenleven geven, zie Nigeria), maar ook schadelijk voor de bedrijfsvoering omdat er (ach gut) ‘extra kosten’ gemaakt moesten worden voor het compenseren van opgelopen vertragingen, het garanderen van extra beveiliging en het regelen van juridische bijstand. Persbureau Reuters heeft een document ingezien waarin wordt gesproken over een schadevergoeding van 2,1 miljoen dollar. Zo doe je dat dus: je speelt hondsbrutaal mooi weer op een ‘klimaattop’ van een suffig clubkrantje voor e-bikende AOW-knarren met een ANWB-fleecejack en een EHBO-diploma, blijft vervolgens onverminderd schijten op de grote hoop van milieu- en klimaatverwoesting en hebt dan ook nog eens het gore lef om een non-profit instantie met een schofterige miljoenenclaim op te zadelen door je vrindjes van Minerva, Rotary en Deloitte in het old-boys-network van de advocatenbunkers op de Zuid-As. De tijden van de VOC zijn terug, de naam is Shell.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.