CitroenLinks
Zuur, hypocriet, drammerig en arrogant: links is volgens De Volkskrant van vorige week zaterdag de ideale zondebok voor alles wat deze kiespijnfoto laat zien na de verkiezing van PVV’er Martin Bosma tot voorzitter van de Tweede Kamer. Nu ben ik zelf links, maar ik kan wel tegen een nederlaag (dat moet ook als je nog steeds lid van de SP bent) en in dit beeld van onaangenaam chagrijn bij deze club van slechte verliezers herken ik mezelf totaal niet. Je zou ook kunnen zeggen dat ik er geen actieve herinnering aan heb... – waarbij je je overigens serieus kunt afvragen of er ook slechte winnaars bestaan, maar dat is weer een heel ander verhaal. En dat geldt trouwens ook andersom, richting rechts. Neem nou zo’n horrorvrouw als Cora van Nieuwenhuizen, daar krijg ik als simpele linkse jongen dan weer spontaan puistjes van. Als bewindspersoon voor infrastructuur vertrok ze tussentijds vanuit de regering naar een lobby-organisatie voor energiebedrijven en hun distributiekanalen. Dat mag, maar doe het dan netjes en maak er niet zo’n godvergeten puinhoop van. En ga zeker niet piepen als mensen daar gewoon volkomen terecht wat van vinden. Mevrouw was nog als minister stiekem van de partij bij besprekingen over subsidieregelingen en rijksinvesteringen waarbij dus de belangen van haar nieuwe werkgever op het spel stonden. Daar is ze nu verdrietig over. Nee, niet omdat ze daaraan heeft meegedaan. Maar omdat het uitkwam en de reacties niet mals zijn. ‘Het ergst vind ik dat mensen aan je integriteit twijfelen. Ik heb me 27 jaar ingezet voor de publieke zaak en dan ineens word je bij het oud vuil gegooid. En als je je echt van geen kwaad bewust bent, is dat wel een schok. Ik heb daar last van.’
Last van? Weet u waar ik last van heb, mevrouw Van Nieuwenhuizen? Dat u met uw hautaine dubbelepethoofd bij Op1 gaat zitten om de volkomen terechte kritiek van Huub Stapel dat u voor een halve werkweek 2,5 ton per jaar gaat verdienen, te begraven onder een stinkende schijtberg van schimpende hoogmoed en smalende minachting. Dat u nu, achteraf, met droge ogen durft te beweren dat u het sentiment toen niet goed hebt aangevoeld en dat uw politieke antenne verkeerd stond afgesteld. ‘Achteraf kan ik mezelf wel voor mijn hoofd slaan, maar ik heb er echt nooit aan gedacht.’ Tuurlijk niet. Zou ik ook zeggen. Het zijn precies dezelfde hoerensmoesjes, lulverhalen en vergelijkbare erupties van zwerfkots, schijnspijt en huichelkwijl die we nu al dertien jaar van dit kabinet moeten aanhoren. En je hoeft niet speciaal links te zijn om daar zo langzamerhand een keer meer dan genoeg van te hebben. Net zoals we het nu wel weten dat sommige mensen aan de linkse kant van het spectrum bij de rechtse kerk geen goed meer kunnen doen. Tineke Ceelen, de directeur van Stichting Vluchteling en dus bij voorbaat verdacht, moet zich tegenover het stoutmoedige leger van de manhaftige anoniempjes telkens weer verdedigen inzake haar salaris (geheel marktconform en stukken minder dan de 2,5 ton van die snotterende energietante). Edwin Rutten, ooit de vrolijke tv-held van Nederland als Ome Willem, ligt bij de onderbuikbruine rancunecolonne onder vuur vanwege zijn verdediging van de asielzoekers (oftewel ‘die apen’) die in zijn woonplaats Kijkduin een leegstaand hotel gevonden hebben. Het is telkens dezelfde, eentonig vals zeurende treurdeun van ziekelijke afgunst en cynische argwaan in een jankende cadans van rabiate haat en debiel egoïsme. En dan zeggen ze dat alleen linkse mensen zuur zijn.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.