Leiderschap
Het was even schrikken, vorige week. De werkdag was nog maar net begonnen toen we op Radio 1 werden toegesproken met ‘Hoi mens’. Hoi mens. Ik verslikte me bijna in m’n ochtendkoffie. Hoi mens. Getver. Wat was dat nou weer? Adem even in. En adem ook maar even uit. Tot u sprak Ralph Blom, directeur van vanHarte&Lingsma, voor al uw wazige nevelpraat, pardon: School voor Human Leadership. U snapt natuurlijk wel dat ik onmiddellijk ging kijken op hun website, waar onder andere het volgende voor u te noteren viel: ‘Leiderschap is een staat van zijn.’ ‘Om in de wereld goed te kunnen doen, heb je de wereld in jezelf goed te kennen.’ ‘Van moeten weten naar mogen zijn, sturen zonder strepen.’ ‘Doe je wat je wilt, wil je wat je doet?’ ‘Laat je team vliegen als een groep vogels.’ En zo strompelstruikelt het maar door, van de ene platgeslagen dooddoener naar de volgende kromgetrokken gemeenplaats. Ook heel fijn: ‘Groei van ego naar eco. Van leider naar mens, van mens naar leider.’ Wacht even: van leider naar mens, van mens naar leider, volgens mij ben je dan weer terug bij af, en dat kan toch niet de bedoeling zijn van die waardevolle investering in je groei van ego naar eco, terwijl je stuurt zonder strepen in een staat van zijn?
Maar het absolute hoogtepunt is toch wel de strofe: ‘Je hebt het lef om te sturen op vertrouwen in plaats van op contrôle.’ Huh? Kameraad Lenin zei het al, en zijn geschiedenis heeft hém geen ongelijk gegeven: ‘Vertrouwen is goed, contrôle is beter.’ En je kunt van Poetin zeggen wat je wilt, maar deze slogan heeft hij wel goed in zijn oren geknoopt. Zijn nietsontziende directheid staat in schril contrast met de bochtige aanpak van Ralph Blom en zijn dolfijne flipperfluisteraars. Wie in zee gaat met vanHarte&Lingsma is gewaarschuwd: voor deze bijzondere vorm van ondefinieerbare dienstverlening bestaat er in Nederland een welig tierende illusie-industrie, waarvan de elitaire bovenlaag zich in een veilig beschutte burcht van ivoren torens, tropisch hardhout, massief beton en hoogpolig tapijt op verraderlijk drijfzand vooral onledig houdt met de instandhouding van haar comfortabele positie, riante honorering, bureaucratische almacht, prettige emolumenten en het regelmatig afscheiden van vuistdikke rapporten met mistige titels op belangrijk ogende omslagmappen.
Deze bewust gecultiveerde ondoorzichtigheid speelt gretig in op de ongekende hausse aan ongewenst en grensoverschrijdend gedrag, wat in vrijwel elke branche een dagelijks voorkomend fenomeen lijkt te zijn geworden. De consulterende afwikkeling hiervan (immers: vertrouwen is goed, contrôle is beter) wordt doorgaans uitbesteed aan externe adviesbureau’s, die van hun bevindingen in heiig jargon verslag doen, met een gemiddelde doorlooptijd van minimaal vierentwintig maanden, in een robuust verdienmodel vergeleken waarbij Sywert van Lienden en zijn louche trawanten kleine krabbelaars zijn. In de wereld van de media schijnt een veel gebezigde vraag te zijn (geweest): ‘Wil je mijn wortel zien?’ Bert van Leeuwen van de EO heeft de oplossing: ‘Mijn advies, pak het aan bij de wortel.’ Kijk, dat is daadkracht, dat is wat we nodig hebben op de Gooise Matras, die voorheen de bedrieglijke schijn had van een onschuldig kinderdagverblijf. De conclusie moest alleen nog wel even getrokken worden: Matthijs van Nieuwkerk was al veroordeeld, nu is hij ook nog schuldig. Nou, zeg dat dan meteen, en draai er niet zolang omheen. En nu? Einde carrière? Hoi mens? Nee hoor: want hij is eigenlijk ook slachtoffer, volgens Jan Slagter en Johan Derksen, ceremoniemeesters van de slechte smaak en ereleden van Actiegroep de Gore Gulp in Huize Graflucht. (‘Nou ja, kijk, al die wijven hebben het er natuurlijk ook wel een beetje naar gemaakt, hè, net als de Joden.’) En dus krijgt hij een eigen datingprogramma op SBS6. Titel: ‘De Wereld Naait Doorrrrr’.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.