Roeptoeters
Op 25 november, drie dagen nadat een kwart van de stemgerechtigde kiezers zijn PVV had aangekruist, twitterde Geert Wilders de volgende tekst: ‘Het volk heeft gesproken. En ons de grootste gemaakt. Dat heet democratie. Speel daarmee geen spelletjes.’ Het deed me denken aan een beroemde uitspraak die aan Josef Stalin wordt toegeschreven: ‘Het is niet belangrijk wie er stemmen, maar wie de stemmen telt.’ Geen misverstand, alstublieft: ik wil de blonde Limburger op geen enkele wijze vergelijken met de Russische dictator, die weliswaar een belangrijke rol speelde in de overwinning op Hitler-Duitsland, maar ook zo’n 20 miljoen dode landgenoten op zijn geweten heeft. Niettemin kunnen we ons niet aan de indruk onttrekken dat de PVV misschien wel wat al te creatief met de verkiezingsuitslag omgaat, waarbij het spelletje ‘jezelf rijk rekenen’ goed vertegenwoordigd is. Ik zag dat iemand duidelijk maken aan de hand van een rekenvoorbeeld (laat me proberen het, vooral voor mezelf, niet al te ingewikkeld te maken): je schrijft een enquête uit over een bepaald onderwerp, met de keuze voor of tegen, en daar wordt door 50 procent van de mensen op gereageerd. Van die 50 procent is 70 procent vóór. Dus dan negeer je de 50 procent die niet heeft gereageerd en beweer je dat 70 procent van de bewoners vóór is. Het lijken de Russische verkiezingen wel – waaruit we dan weer de simpele conclusie kunnen trekken dat je Stalin en Poetin dus wél met elkaar mag vergelijken.
Intussen is Geert Wilders zo ongeveer de grootste aanbieder op Marktplaats.pvv van ingeleverde standpunten, weggegeven idealen en afgelegde overtuigingen. De ijskasten zijn niet meer aan te slepen, maar niet alles gaat in de opruiming. Zo blijft het programmapunt recht overeind staan dat alle klimaatafspraken door de shredder gehaald worden. Wel is men bereid om de dijken te verhogen, wat volgens mij ongeveer op hetzelfde neerkomt als meer asfalt neerleggen om het fileprobleem op te lossen. Wat ze wel minder willen, minder minder minder zelfs, is het aantal vluchtelingen van ongewenste afkomst: ‘Ik ga keihard onderhandelen over 75 procent minder niet-westerse allochtone immigranten.’ Dus niet alleen allochtoon, maar ook nog eens niet-westers, en geen 74 of 76, nee: 75 procent. Dat u het maar weet. Overigens niet doorberekend door het Centraal Plan Bureau, want ‘Dan weten de mensen wat het kost’ en dat moeten we natuurlijk niet hebben. Maar misschien kan hij goedkoop scoren door te wijzen op het feit dat het Oranje van Ronald Koeman nogal donker kleurt. Hoewel, dat deed die sukkel van een Janmaat ook, in 1987, en een jaar later wonnen we met Ruud Gullit en Frank Rijkaard de Europa Cup.
Overigens is de PVV niet de enige politieke beweging die het verdachtmakende roeptoeteren tot kunst heeft verheven. Bij de VVD kunnen ze er ook wat van. Neem nou dat kruidenrekje van Mark Rutte, Ruben Brekelmans, de Chef Pindakaas die het niet kan afwachten om als staatssecretaris in het nieuwe kabinet zijn plan om asielzoekers ‘uit te smeren’ onder een extreem-rechtse dekmantel in praktijk te brengen. Ook hij strooit gretig met de onderliggende boodschap dat we moeten oppassen met wie we hier binnenhalen, let op de demoniserende toevoeging van het woord ‘islamitisch’ tussen haakjes in de tekst die hij afgelopen vrijdag twitterde na de slachtpartij in de Crocus City Hall: ‘De vreselijke aanslag in Moskou laat weer zien dat (islamitisch) terrorisme geen onderscheid maakt tussen slachtoffers. Gewone Russen die een avondje naar het theater gingen, kinderen die meegingen. Ineens is alles weg. En blijft er alleen verdriet achter. Dit dient altijd en overal te worden veroordeeld. Ik leef mee met familie en vrienden die hun dierbaren zijn verloren. Het lijkt erop dat IS-Khorasan achter de terreuraanslag zit. Ik hoop dat de daders gericht worden gepakt en bestraft. De schuld mag niet in verkeerde schoenen geschoven worden.’ De vraag is niet of Ruben Brekelmans deze gluiperige deugkwijl mag afscheiden. Natuurlijk mag hij dat. Het recht op onbeperkte vrijheid van meningsuiting is immers universeel, souverein en onontvreemdbaar. De vraag is echter wel wie op dit soort gratuite grootheidswaanzin zit te wachten. Denkt deze dubieuze diplodreumes nu echt dat iemand van de nabestaanden weet, of dat het ze ook maar iets interesseert, wie Ruben Brekelmans is? Of dat ze in hun onmetelijke verdriet, verwarring en vertwijfeling zitten te wachten op het comfortabele commentaar van deze pedante snotneus? Dit is geen troostende boodschap uit solidariteit met de rouwende Russen, die hun geliefden er overigens niet mee terug krijgen als ze weten dat ze door moslims afgeslacht zijn. Nee, dit is een schaamteloze sollicitatie van een opportunistisch Kissinger-Kuifje naar een voetnoot in de eeuwige annalen van de internationale politiek. ‘Hallo Wereld, Ik Doe Er Toe! Ruben Brekelmans, Onthou Die Naam!’ Het zal hem niet baten: de enige Nederlandse politicus die er op het internationale toneel ooit toe deed, was Max van der Stoel, nota bene een socialist, naar wie een plein in Athene en een park in Praag zijn vernoemd. Brekelmansje zal nooit verder komen dan een terloops berichtje in een Moskous wijkkrantje. En dan spellen ze zijn naampje nog verkeerd ook. Ach gut.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.