Keuzemenu
Het debat in de Tweede Kamer over het ‘onderhandelaarsakkoord’ kan wat mij betreft de parlementaire annalen in onder de samenvattende noemer ‘Pizza & Patat’. Met andere woorden gezegd: een keuzemenu met van elk wat wils. Tijdens het ultieme overleg voor de bühne over de gemaakte afspraken werden bij VVD en NSC de dozen met pizza’s onder de voordeur geschoven, terwijl PVV en BBB de cafetaria hadden gebeld voor porties patat. Verschil moet er zijn. Het werd allemaal met aandoenlijke interesse gevolgd en gebracht door de Haagse journalisten, pardon: het tuig van de richel dat het absolute hoogtepunt in de fantastische carrière van de volstrekt onkreukbare Ronald Plasterk met een hysterische heksenjacht van Kremlin-achtige proporties had verlink(s)t. En het kwam allemaal uitputtend langs tijdens de inwisselbare praatsessies die we geheel ten onrechte talkshows noemen. Aan het hoofd van deze meningvervangende gesprekstherapie staat immers een persoon, genaamd Sven Kockelmann, die vooral geroemd wordt vanwege zijn imposante, ja bijkans encyclopedische dossierkennis. Volgens mij valt dat nog wel mee en komt het vooral neer op de microfoon confisceren en vervolgens net zo lang in hoog tempo blijven doorkleppen totdat iemand anders eindelijk ook wel eens iets wil zeggen.
Bijvoorbeeld over de verhoging van de btw op kranten en boeken, wat een merkwaardige paradox is gelet op het dramatische leesniveau van onze leerlingen. Hoewel, over tegenstrijdigheid gesproken: laat de combinatie ‘Aap-Noot-Mies’ vallen en Thierry’s kwijlkwispelende schoothond Gideon van Meijeren klimt spontaan in de gordijnen van de Tweede Kamer met een vlammend betoog dat onze onschuldige zuigelingen al op de kartelvormige kinderopvang worden geïndoctrineerd met hersenverwoestende gendervergiftiging door bloedzuigende pedovampiers. Het past allemaal in onze onvolprezen democratie, waar gevalideerde cultuurhaat, geautoriseerde minachting en gelegaliseerde xenofobie salonfähige regeerfactoren zijn geworden. Het onthutsende bewijs hiervoor werd geleverd door twee gereformeerde hopmannen die als verliefde bakvissen in de loveseat van Vak K gierend van de lach een extreemrechts kabinet mogelijk gaan maken.
Even voor uw beeldvorming de volgende nuancering: de PVV maakt deel uit van de fractie Identiteit & Democratie in het Europese Parlement, waarvoor we op 6 juni naar de stembus mogen. Een prominent lid van dit rondreizende circus is Maximilian Krah, lijsttrekker van de Alternative für Deutchland (AfD), die in een interview met een Italiaanse krant liet noteren dat niet alle SS’ers automatisch oorlogsmisdadigers waren, terwijl ondubbelzinnig bewezen is dat deze criminele organisatie in de Tweede Wereldoorlog de leiding had over de moord op zes miljoen Joden onder Adolf Hitler. Die opmerking ging zelfs Marine le Pen, voorzitter van het Rassemblent National, de Franse partner van de AfD, te ver waarop ze alle banden met haar Duitse geestverwanten verbrak. Intussen staat Maximilian Krah, net als zijn Thüringse Gauleiter Bernd Höcke, onder permanent toezicht van de nationale veiligheidsdienst vanwege radicaal-reactionaire en de rechtstaat ondermijnende activteiten. Met dat schorem gaan we in Europa samenwerken, het is maar dat u het weet. Ja, het is zo: dat is de uiterste consequentie van het keuzemenu dat democratie heet. Bertolt Brecht en Kurt Weil schreven het al in 1928 voor hun Dreigroschenoper: ‘Erst kommt das Fressen, dann kommt die Moral’. Minder bekend, maar minstens zo belangrijk is het zinnetje dat daarna komt: ‘Man kann das Bedauern, ändern kann man es nicht.’
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.