Bunq
Ralph Hamers was in 2018 bestuursvoorzitter van de ING toen zijn bank een recordschikking (lees: schuldbekentenis) trof van 775 miljoen euro met justitie vanwege het witwassen van honderden miljoenen euro’s zwart geld, verkregen uit criminele activiteiten. In hetzelfde jaar kreeg hij als eerste bankdirecteur ooit een berisping aan de broek omdat hij zijn salaris in één keer met 50% wilde verhogen tot ruim drie miljoen euro, buiten de toch al riante bonusregels om. Het zijn geen uitzonderingen in de wereld van het grote geld, zoals oud-bankier Ad Broere regelmatig op Follow The Money constateert. In HP/de Tijd van deze maand geeft hij onder het kopje ‘Er is genoeg geld voor ieders behoefte, maar niet voor ieders hebzucht’ een voorbeeld dat veel topmannen weliswaar ordinaire graaiers zijn, maar dat hun organisaties zelf ook schuldig zijn aan gelegaliseerde diefstal. Zo verdient een doorsnee bank aan een hypotheek van drie ton met een looptijd van dertig jaar zo’n 180.000 euro, wat afgemeten aan de hiervoor geleverde inspanningen tien keer te veel is. Het is net als met die lucratieve patentenhandel van Ronald Plasterk: strafrechtelijk zal het allemaal wel in orde zijn, moreel-ethisch is er van alles op aan te merken.
Een bijkomend nadeel van het gegeven dat banken ongestraft hun gang kunnen gaan, is de lage spaarrente waarmee ze al jaren de kluit grotelijks belazeren. En daar dan weer een logisch gevolg van is dat veel spaarders hun heil zoeken bij andere aanbieders die wél waar voor hun geld bieden. Een daarvan is Bunq, een online bank die het varkentje spekt met een vette rente. Nu heb ik een aangeboren en aan allergie grenzend wantrouwen tegen bedrijven die een q in hun naam nemen omdat dat zo lekker hip oogt (nooit je qoupe laten qnippen door een kapper die zich qapper noemt!) en dat werd er niet beter op toen oprichter Ali Niknam in een interview met de NRC niet alleen naar voren kwam als een ouderwetse tiran, maar zich daarbij ook profileerde als een eersteklas autist met allerlei knellende regeltjes waaraan iedereen zich dient te houden. Als bijvoorbeeld een document niet exact volgens de dwingende bedrijfscode gedateerd is (jaar, maand, dag, spatie, tijd, spatie, tijdzone), leest hij het niet en keurt hij het ongezien af. U en ik zouden er bloednerveus van worden, en het ziekteverzuim bij Bunq is dan ook bovengemiddeld hoog, terwijl veel werknemers definitief afhaken.
Nu kun je lekker makkelijk kritiek hebben op een dominante leider, maar feit is wel dat deze ondernemer in de top dertig van de Quote 500 staat, met een geschat vermogen van 1,7 miljard euro waarvan hij 125 miljoen in Bunq geïnvesteerd heeft. Misschien had hij er nog een paar tonnetjes bij moeten doen, want er is bezuinigd op de telefonische bereikbaarheid en dat dreigde hem op te breken in de beeldvorming toen steeds meer klanten meldden dat ze grote sommen geld kwijt waren geraakt (door hun eigen schuld, laat dat duidelijk zijn) en met hun zorgen en klachten nergens terecht konden. Intussen is er een heel nieuw beveiligingssysteem opgetuigd, met echte mensen aan een heuse telefoon, maar daar hebben de brave Bondertjes niet op gewacht. Onze centjes staan weer saai maar veilig bij een van de gewone banken en we hebben niet echt het idee dat ze er bij de happy Niknammetjes ook maar een moment mee gezeten hebben. Niet dat we daar nou speciaal op zaten te wachten, maar een telefoontje waarom we weg zijn gegaan: was dat nou echt te veel gevraagd? Het antwoord laat zich raden (ja dus) en dat zegt veel, zo niet alles over de mateloze arrogantie van deze yuppenbank, waar ze zichzelf (nudge nudge, say no more) snaaks afficheren als ‘bank of The Free’. Tip: wantrouw altijd bedrijven die onnodig hoofdletters gebruiken om af te leiden van waar het echt om gaat.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.