Verlengd
Toen ik dit voorjaar mijn jaarkaart bij FC Twente opnieuw verlengd had, kreeg ik van de club bovenstaande foto in mijn mailbox. Daan Rots kwam me bij wijze van spreken persoonlijk mijn shirt met het rugnummer voor het nieuwe seizoen brengen. Een paar weken eerder, tijdens de nieuwjaarsreceptie op dinsdag 9 januari, had aanvoerder Robin Pröpper pontificaal en onder luid applaus zijn handtekening gezet onder een nieuw contract met een looptijd tot medio 2027. Op de website van FC Twente waren toen de volgende teksten te lezen. Eerst de speler zelf: ‘Tweeënhalf jaar geleden kwam ik naar FC Twente en wilde ik me hier als voetballer verder ontwikkelen en nieuwe stappen maken in mijn carrière. Ik kijk goed terug op de afgelopen seizoenen en voel me hier op mijn plek. Als je kijkt hoe de club er nu voor staat, heb ik er vertrouwen in dat we als team samen met de supporters en sponsoren door kunnen groeien.’ En dan nu het woord aan Arnold Bruggink, de technisch directeur: ‘Vanaf het eerste moment dat Robin bij FC Twente kwam is hij een belangrijke en bepalende speler voor de ploeg geweest. Een persoonlijkheid die zijn verantwoordelijkheid neemt binnen en buiten de lijnen. Hij heeft onder meer de kwaliteit om spelers om zich heen beter te laten spelen. We zijn heel blij dat Robin zijn contract bij ons heeft verlengd en verwachten dat hij ons sportief zeker verder gaat helpen.’
Tja. Het nieuwe seizoen moet nog beginnen en meneer ziet zijn kans schoon om zijn absolute droomclub te verruilen voor een ‘nieuwe uitdaging’ die hem ‘natuurlijk’ door iedereen van harte gegund wordt want – nou ja, vult u zelf maar in, de cliché’s en de lulverhalen zijn niet aan te slepen. En zelf doet hij er ook weer volop aan mee, pakt u de rood-witte zakdoek er maar vast bij, het is nog niet vaak voorgekomen dat zowel de Dinkel én de Regge als het Twentekanaal bij de Beugel Bunker gelijktijdig overstromen vanwege een historische vloedgolf aan zouteloze krokodillentranen: ‘Zo genoten van de afgelopen drie jaar, van alles wat we samen hebben meegemaakt. Ik ga Twente onwijs missen, want vanaf moment één voelde dit als mijn thuis. De juiste woorden ga ik niet vinden. Niet om jullie te bedanken en niet om te omschrijven hoe dit voelt.’ Doe geen moeite, Robin. Je was geen Beckenbauer, hè? Gewoon een middelmatige, niet onsympathieke, maar verder niet buitengewoon bijzondere centrale verdediger die het in Schotland nog heel moeilijk gaat krijgen in die paar derby’s tegen die Japanse spits van Celtic. De rest stelt geen ene reet voor. En weet je wat het is? Over drie weken is iedereen je vergeten. Maar over tien jaar zitten wij er nog. Net als tien jaar geleden, net zoals de meesten van ons gewoon doorbetaald hebben toen er vanwege corona twee jaar lang geen voetbal was, terwijl sommige sponsoren hun geld terug wilden. Weet je hoe dat heet, Robin? Clubliefde. Moet ik het voor je spellen? C-l-u-b-l-i-e-f-d-e. Maar daar heb jij geen last van. Jij probeert over drie jaar de fans van Glasgow Rangers wijs te maken dat je ze onwijs zult missen. (‘I will miss you unwise.’) En het zou me niks verbazen als Daan Rots de volgende is met een nieuwe uitdaging die hem natuurlijk door iedereen van harte gegund wordt. Gelukkig heb ik de foto nog.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.