Jokers
Afgelopen maandag won de Brabantse wiskundedocent Marijn Bellemakers bijna achtduizend euro door de vierde ronde van de tv-quiz ‘Per Seconde Wijzer’ met behulp van veel gespaarde jokers glansrijk te winnen. Dat was op zich al een geweldige prestatie, maar hij won de sympathie van alle kijkers toen hij bijna in tranen uitbarstte met zijn ontboezeming dat hij ‘het soms wat lastiger had gehad’ in zijn leven. Het was een ontroerend moment zoals dat nog maar zelden in alle eerlijkheid voorbij komt, met alle gespeelde fake-emoties die er met bakken tegelijk over ons worden uitgestort. Je hoefde maar even naar de kandidaat te kijken om te beseffen dat hij het meende en ik moest onwillekeurig terug denken aan de jonge algebra-nerds (dat woord bestond toen nog niet, het type wel) die we in de Killing Fields van het RK Jacobus College aan de Van der Waalslaan in Enschede het leven zuur hadden gemaakt. Ze waren volstrekt kansloos tegen de kauwgum op de kachels in de barakken, de vele andere vormen van puberale ongein en de opgefokte onrust die daardoor veroorzaakt werd. En ik zal hopelijk niet de enige zijn die het verhaal niet alleen herkende, maar ook ontroerd raakte door de meevoelende reactie van quizmaster Erik Dijkstra die hiermee aangaf de juiste man op de juiste plaats te zijn. En een waardig opvolger van Berend Boudewijn die het spel drie jaar lang leidde, en van Kees Driehuis die bijna dertig seizoenen het gezicht van de populaire vraag- en antwoordshow was.
En ik zeg dit niet alleen omdat Erik Dijkstra een mede-Enschedeër is, FC Twente-fan met een mooie laconieke stijl (‘Jokertje verdiend!’) van presenteren, maar het is natuurlijk stompzinnig en schandalig dat dit bijna zestig jaar oude programma op de nominatie staat om te verdwijnen. De NPO wil bij BNNVARA experimenteren met een nieuwe quiz, omdat Per Seconde Wijzer (hou u vast!) te veel lijkt op Met Het Mes Op Tafel en Twee Voor Twaalf, die (hoe durven ze!) ook nog eens hetzelfde publiek trekken en dat is natuurlijk een doodzonde in dit bestel waar traditie per definitie letterlijk waardeloos is. Dit najaar wordt er nog een nieuwe reeks uitgezonden, maar begin volgend jaar start een afwisseling met het ‘nieuwe format’. Nou, neemt u van mij maar aan: alleen al het woord ‘format’ belooft in het babbelzieke bargoens van de fabulerende formulefröbelaars niet veel goeds voor de paar kijkers van wie de volhardende voorkeur voor ouderwetse kwaliteit keihard afgeslacht dreigt te worden in het kille abattoir van de genadeloze kijkcijfers. Want u kunt wel raden wat er gaat gebeuren: dat wordt dus weer zo’n irritante lach-of-ik-schiet-show met ratelende geinponems als Rob Kemps, Carlo Boszhardt of een van die onvermijdelijke ex-Lama’s die met geen voorhamer van de buis te slaan zijn. Ze hebben niks geleerd van monsterlijke mislukkingen als dat zenuwslopend slechte Wat Een Dag met die arme Leonie ter Braak uit Buurse. Het verstand op nul is de norm, denken mag niet, kennis maakt verdacht. En zo staan we als liefhebbers van een béétje intelligentie stomweg voor joker. Kom d’r maar in, Marc-Marie.
Copyright Peter Bonder.