Chris Woerts
De dubieuze geloofwaardigheid van Vandaag Inside is niet alleen te wijten aan de nogal imbeciele bijdragen van Johan Derksen. (‘Ach, die Al-Fayed heeft twintig jaar geleden twee vrouwen in de kont geknepen’.) Er zijn ook vaste gasten die zo graag willen meedoen dat ze zich laten verleiden tot woeste anekdotes waarmee ze zichzelf nog belachelijker maken dan ze al waren – alleen al door daar te gaan zitten. Zo kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat de redactie er een duivels genoegen in schept om een narcistische ijdeltuit als Arend Jan Boekestijn telkens weer uit te te nodigen. De man heeft geen idee wat er van hem verwacht wordt en handelt volstrekt dienovereenkomstig, met als treurig resultaat een ongeleid spervuur aan warrige standpunten, historische vergissingen en onbedaarlijk slechte grappen waarom hij vervolgens als enige onbedaarlijk hard moet lachen wat het geheel aan ongemak, ongerief en ongeloof nog extra pijnlijk maakt. Deze overjarige kermisattractie zou vanwege onbaatzuchtige naastenliefde tegen zichzelf in bescherming moeten worden genomen, maar dat soort therapieën, daar doen ze bij Vandaag Inside niet aan. Het moet schuren, wrijven helpt niet en de blaren zijn voor de kijkers. Die hebben er om gevraagd en dan zullen ze het krijgen ook. Of dat ook geldt voor die andere vaste klant, Chris Woerts? Ja en nee. Bij hem is één ding zeker: het gaat altijd om geld, veel geld vaak. Komt er een nieuwe opzet van de Champions League, met nog meer opbrengsten voor de clubs? Chris heeft de primeur. Heeft de Eredivisie een nieuwe partner gevonden met een mega budget voor de uitzendrechten? Chris zat er bij. Gaat het er eindelijk van komen in Rotterdam, de verhuizing van De Kuip naar Feyenoord City, met veel betere exploitatiefaciliteiten? Chris is gebeld.
En zo lult het maar door, van de ene gouden berg naar de volgende gebakken lucht. Er klopt vrijwel niets van, maar ze hangen allemaal aan de lippen van deze gehaaide marketinghooligan, die als commercieel manager van die platslaande paardenzeik ooit bedacht heeft dat er een Holland Heineken House moest komen en daarmee heeft bijgedragen aan de verdergaande debilisering van de voortschrijdende sportverdwazing. Die kritiek zal hem jeuken, het gaat om de knikkers. Chris Woerts is het protoype van de hardwerkende Nederlander die vindt dat de toeslagenouders niet zo moeten zeiken omdat ze met die schandalige fooi van vijfduizend euro dik betaald zijn en dat een PVV-staatssecretaris die zich van harte kan vinden in de ‘minder Marokkanen’-uitspraak van Geert Wilders prima kan functioneren. Chris Woerts is de man van uurtje-factuurtje en daarmee vergaar je dus een vermogen van zo’n zes miljoen, plus elk jaar een nieuwe dikke Porsche onder de carport. Daar is niks op tegen, maar het wordt een ander verhaal als hij zijn troebele licht laat schijnen op het online gokken met Unibet, Kansino, Betcity en hoe al die shitbedrijven ook heten mogen. Toen deze gelegaliseerde vorm van verslavende uitlokking drie jaar geleden met dank aan Fred Teeven van de VVD op de Nederlandse voetbalwedstrijden werd losgelaten, kraaide Chris Woerts dat de clubs de laatste vijftien jaar zo'n 240 miljoen euro hebben misgelopen. Leg dat maar eens uit aan de honderdduizend risicospelers en tachtigduizend probleemgokkers die ten einde raad hun heil zoeken in de bijna lege portemonnee met het laatste restje huishoudgeld, op de louche leenmarkt de allerhoogste woekerrente betalen of het spaarpotje van hun kinderen op de kop zetten. Maar daar hoor je hem niet over. Wedden dat het hem geen bal interesseert?
Copyright Peter Bonder.