Belastingmedewerker
Er zijn van die tv-programma’s die pas leuk worden als het mis gaat. Zondagavond konden we zien hoe de schraapgeile hebzucht van een kandidaat bij Miljoenenjacht leidde tot een geweldige afknapper. Maar misschien kan ik beter eerst even uitleggen waar het bij dit ‘format’ om gaat. De deelnemers moeten een aantal koffers met grote en kleine geldbedragen laten openen door spannend geboetseerde showroomchicks die hermetisch opgemetseld in vacuüm getrokken siliconensmokings met zorgvuldig bestudeerde spontaniteit de gevraagde handeling verrichten en na elke ronde komt ‘de bank’ met een bod naar aanleiding van wat er nog over is aan geld. Het geheel staat onder leiding van een krols kirrende Linda de Mol, die om het voorzichtig te zeggen nogal begaan is met het lot van de spelers. Als we zeggen dat ze intens meeleeft, dan zou dat het understatement van de week zijn. Tijdens de aflevering van afgelopen zondag lijkt ze er bovendien ook alle reden toe te hebben, want aanvankelijk gaat het de goede kant op. De 42-jarige belastingmedewerker Maarten uit Wijdewormer houdt lange tijd de hoge bedragen in het spel en ziet zijn bonus verhoogd worden van 107.000 naar 206.000 euro. Op dat moment had hij kunnen stoppen, maar er moeten nog drie koffertjes open en dus besluit hij het er op te wagen, waarna het faliekant mis gaat. Bij de laatste twee pogingen haalt hij zowel de vijf als de tweeënhalf miljoen eruit en dus rolt er een cheque uit waarvan de waarde verdampt is tot 44.000 euro.
Geen misverstand: ik vind dat nog altijd serieus veel geld, zeker als je beseft dat je met nul begint, maar voor iemand als Linda de Mol is het kennelijk niet meer dan een armzalige fooi getuige haar sippe reactie met die gebotoxte pruillipjes: ‘Vind ik een lullig bod’. Dat vindt Maarten zelf kennelijk ook, want die staat erbij te mokken met een gelaatsuitdrukking alsof iemand hem zojuist verteld heeft dat zijn huis in brand staat. En toch zal niet iedereen evenveel medelijden met hem hebben gehad. Zo kan ik me goed indenken dat slachtoffers van het toeslagenschandaal met enig gepast leedvermaak hebben toegekeken hoe deze belastingmedewerker nat gaat – als ze tenminste nog een televisietoestel hadden dat niet door een van Maartens collega’s was geconfisceerd. Voor hen zou een droombedrag van 44.000 euro de absolute jackpot zijn, maar het tegendeel is waar. Ze worden immers opnieuw tot op het bot vernederd en met een kluitje in het riet van het kastje naar de muur gestuurd. De enigen die er beter van worden zijn de aalgladde advocaten, chique consultants en poenige pennenlikkers die namens de overheid vooral zichzelf verrijken. Om u een indruk te geven: alleen al in de maand gaat er 1,7 miljoen euro naar 86 ‘experts’ die fulltime tegen 92 euro per uur controleren of de berekeningen kloppen. En om onschuldige burgers het leven zuur te maken door à la de Shell en de NAM in Groningen de boel eindeloos te traineren, daarbij geholpen door de verantwoordelijke staatssecretaris van het Nieuw Sociaal Contract, Nora Achachbar. Zij nam het nota bene op voor de medewerkers van de fiscus die het immers ook niet eenvoudig hadden omdat ze zich niet konden verdedigen tegen de vele terechte beschuldigingen. Dat is dus een bewindspersoon van diezelfde vrome partij die over de ruggen van de gedupeerden in dit dubieuze dossier van racisme, argwaan en willekeur zoveel stemmen had gehaald dat ze mee ging regeren met de extreem-rechtse PVV.
Dezelfde partij ook van Folkert Idsinga, tot voor kort een van Maartens hoogste bazen als staatssecretaris voor Fiscaliteit en Belastingzaken en ondanks zijn façade van fatsoen, plichtsbesef en rechtschapenheid net zo’n hypocriete, doortrapte, arrogante en egoïstische opportunist als het overgrote merendeel van al zijn collega’s in Den Haag en daarbuiten. Meneer had als ondernemer voor zichzelf een comfortabele beleggingsportefeuille opgeleukt, want zoals hij dat zelf omschreef: ‘Dat doen ondernemers’. Nu ben ik altijd zo naïef geweest om te veronderstellen dat ondernemers er ook zijn om mensen aan het werk en het land draaiende te houden in plaats van vooral dan wel uitsluitend zichzelf te belonen, maar als burger mag dat. Het hoeft niet, maar het mag zolang Jort Kelder of Sander Schimmelpenninck het niet verboden heeft. Folkert Idsinga was van de VVD, en daar worden ze niet anders van een akkefietje meer of minder, maar als bewindspersoon namens het Nieuw Sociaal Contract reageerde hij net zo schichtig, schamel en schuldbewust op een tribale treitertweet van Geert Wilders als Johan Derksen op het vuige gezuig van Wilfree Genee en heeft hij zijn portefeuille openbaar gemaakt. Dat had de sukkel helemaal niet hoeven te doen, maar nu weten we tenminste weer dat ie is wat ie was: een ordinaire Zuid-As-graaier met het geweten van een politicus, het geheugen van een ex-premier en de hoofdprijs van zijn eigen Miljoenenjacht.
Copyright Peter Bonder.
Kijk ook op www.twentesport.com.