Henk Vermeer

Richard Nixon was in 1974 de eerste president van Amerika die voortijdig moest aftreden, hoewel hij vooral in de buitenlandse politiek ongekend succesvol was geweest. Hij struikelde dan ook over een binnenlandse affaire, de nasleep van het afluisterschandaal bekend als Watergate. Zelf had hij altijd volgehouden onschuldig te zijn, maar zijn geloofwaardigheid werd uiteindelijk ondermijnd door zijn herhaaldelijk gebezigde uitspraak ‘I am not a crook’ (‘Ik ben geen boef’) waarmee hij precies het tegenovergestelde bereikte. Waarmee maar weer eens bewezen werd: als je maar vaak genoeg van jezelf zegt dat je wél deugt, gaan de mensen onvermijdelijk in de gaten krijgen dat je dus niet deugt. En hoewel ik BBB-topcrook Henk Vermeer op geen enkele wijze en in de verste verte niet wil vergelijken met welke Amerikaanse president dan ook: de voorman van BoerBurgerBelazerd heeft zichzelf wat mij betreft definitief ontmaskerd met zijn bewering ‘Ik praat geen poep’ in het opzienbarende interview met DPG-journalist Leo van Raaij die hiervoor, ere wie ere toekomt, niet omstandig genoeg gedankt, geloofd en geprezen kan worden. Henk Vermeer vertegenwoordigt in al zijn obstipatieve hardlijvigheid de grootste shit die de Tweede Kamer sinds Boer Koekoek heeft voortgebracht. Waar eerlijke mest doorgaans een vruchtbaar effect heeft op de aarde die ermee bewerkt wordt, wil er geen gras meer groeien op de grond waarop hij zijn hoeven heeft geplant en horizontaal egoïsme het uitzicht beperkt: meneer maakt bezwaar tegen de hulp die vanuit Oekraïne geboden wordt met graan voor Syrië en vraagt zich af ‘hoe we dat aan de Nederlandse belastingbetaler moeten uitleggen’. Nou, dat lijkt me niet zo moeilijk: dat er nog mensen bestaan die ondanks hun eigen ellende oog hebben voor andermans nood en wat ze over hebben met hen willen delen – waar veel boeren uit de stal van Henk Vermeer nog een voorbeeld aan kunnen nemen.

Henk Vermeer is geen politicus, Henk Vermeer is een gewiekste marskramer met een koffer vol percepties, illusies en wichelroedes, een gehaaide makelaar in fakenews met de nuance van een hooivork, het sentiment van een rupsenfakkel en de finesse van een wiedijzer, een geslepen marktkoopman met een plunjebaal vol sjoemelzwendel op een braderie van folklore, fictie en fraude. Henk Vermeer is de Pinokkio van zijn eigen Geppeto’s op het reclamebureau in Deventer die hem en zijn kutpartijtje hebben gegutst uit dezelfde mal van de malafide merken waarmee ze de bedstee delen: de gifmengers van Bayer met hun USP’s (unique selling points) als kanker, leukemie, huidziektes en de kwakzalvers van Boehringer Ingelheim die een beschuldiging vanwege ondeugdelijke genezingsclaims in Amerika hebben afgekocht (lees: erkend) met een schikking (lees: boete) van 13,5 miljoen dollar. Het gaat bij Henk Vermeer niet om het belang van de burgers, de boeren en/of de beweging. Het gaat bij Henk Vermeer uitsluitend om het belang van Henk Vermeer. Lees maar wat er staat in zijn portret op de website van de Tweede Kamer: ‘Ik ben een verbinder, iemand die positieve energie meebrengt. Dat wil ik ook graag doen in de Nederlandse politiek. Ik wil altijd weten hoe dingen opgelost worden. Dat vind ik belangrijker dan hoe problemen ontstaan zijn. Ik ben actiegericht. Die drive heb ik van mijn ouders meegekregen: vooruit, niet te veel terugkijken.’ Je hoort het ze zeggen, daar in zijn geboortedorp, het kuise Uddel: vooruit Henkie, niet te veel terugkijken, anders komt er niks van je terecht en eindig je als de leider van BoerBurgerBedrog dat als een dom varken bezwaar maakt tegen een boerensoap vanwege een fictieve vergelijking met de NSB. Dat zijn praktijken uit de DDR waar ze niet te beroerd waren om te verzinnen dat de koeien bij de buren mond- en klauwzeer hadden. En dan praat ik geen poep.


Copyright Peter Bonder.