Oorlog

Elke keer als ik topmilitair Rob Bauer met al die speldjes in een talkshow zie, en dat is de laatste tijd verontrustend vaak kan ik u melden, krijg ik steeds meer medelijden met hem. Net nu hij met pensioen gaat krijgen we eindelijk oorlog. En dan heeft hij ook nog de pech dat hij niet van de generatie Norman Schwarzkopf is met operatie Desert Storm. Toen had elke generaal zijn eigen zandbak in de studio met zo’n rouletteharkje en van die Dinky Toy tankjes die je vandaag de dag nog veel op Marktplaats ziet. Nee, dit zijn de hoogtijdagen van Ruben Brekelmans, Rob van Wijk, Mart de Kruif, Christ Klep en al die andere horrorwarriors die van de Derde Wereldoorlog hun verdienmodel hebben gemaakt. En van Arend Jan Boekestijn, niet te vergeten, onze eigen Doctor Strangelove die bij Vandaag Inside het hardst moet schateren om zijn eigen slechte grappen. Ze doen maar. Denkt u nou echt dat we ook maar enige kans maken als het serieus mis gaat? Dat we met een noodpakket van een zaklamp, drie dagen water, een batterijradio en voldoende toiletpapier een dag langer overleven? Even afgezien van de vrij logische vraag hoeveel’ voldoende toiletpapier’ is, oftewel hoeveel kleuren bagger we schijten: ik heb de Cuba-crisis van 1962 vrij bewust meegemaakt en wat ik me daarvan nog goed kan herinneren, behalve dat we een manshoge kelder tot de nok toe met een bescheiden zeecontainer aan scheepsbeschuit, aardappelzetmeel, havergrutten en andere houdbare proviand volgestouwd hadden, is dat we op school filmpjes (klik hier) kregen te zien van de Amerikanen waarop ons werd voorgedaan wat we moesten doen bij een atoombom: duck and cover, het figuurtje van Bert the Turtle en het vrolijke melodietje dat daarbij hoorde staan me nog helder voor de geest. Waar het op neer kwam: als de sirene ging moesten we onder een tafel duiken (duck) met onze armen gekruisd over het achterhoofd (cover) en dan maar afwachten. Ongeveer zoals je dat vandaag nog in Pompeji ziet, ja, en dat is een toeristische trekpleister geworden, dus misschien kunnen we er nog een commercieel slaatje uit slaan met een nieuwe attractie voor De Bedriegertjes. Of we verpatsen het idee aan Hennie van der Most, die weet daar vast wel weg mee in een van de paar gebouwen die dan nog enigszins overeind staan. Vergunningen zijn dan niet meer nodig, maar dat maakt hem so wie so niets uit. En nu we het toch over sprookjes hebben: als Mark Rutte ons namens de NAVO en Rob Bauer probeert wijs te maken dat we beter Russisch kunnen leren, dan hebben we als Nederlanders het voordeel dat we weten dat we die tekst met de paar pakken zout uit het noodpakket moeten nemen – zoals meestal het geval is wanneer hij het woord neemt. Bovendien kunnen we als wisselgeld gebruiken dat meneer misschien een keer naar de nonnetjes in Vught moet gaan om een beetje behoorlijk Engels te leren praten. He is so hard to follow. We are complete in the war.


Copyright Peter Bonder.