Hand van God
Kees van der Staaij was namens de SGP (Staats Gereformeerde Partij) van 1998 tot 2023 lid van de Tweede Kamer en sinds 2017 de officiële nestor van ons parlement. Bij zijn afscheid twee jaar geleden werd hij door vriend en vijand bijkans zalig verklaard als het alom gewaardeerde ‘geweten’ van de politiek, terwijl achter die beminnelijk grijzende glimlach en dat sympathiek blozende vollemaansgezicht een knetterharde geloofsfanaticus schuil ging die zich in de coulissen manifesteerde als een makelaar in bijbelse dogma’s, een marskramer met een voorraad aan verdraaide waarheden en een manager van een magazijn vol achterhaalde stellingen. Symbolisch hiervoor was zijn openlijke instemming met de zogenaamde Nashville-verklaring, een document uit 2017 waarin staat beschreven dat ‘God het huwelijk heeft bedoeld als een levenslange verbondsrelatie tussen één man en één vrouw’. Homoseksualiteit wordt daarom sterk afgekeurd en het is ook niet iets waar christenen onderling van mening over mogen (!) verschillen. Verder staat er dat homoseksuelen en transgenders van hun geaardheid kunnen ‘genezen’. Tuurlijk. Als je aapjes lang genoeg dresseert, al dan niet in de kerkbanken, kun je ze leren horen, zien en zwijgen. Als je maar vroom genoeg blijft lispelen dat er een God bestaat ga je er vanzelf in geloven. En als je eenmaal zover bent gevorderd in de hiërarchie van de religieuze eredivisie is de achterbakse hypocrisie niet ver weg meer: met hetzelfde gemak als waarmee hij de anti-homo-verklaring had verdedigd liet hij weten dat zijn handtekening eronder ‘geen bewuste actie’ was. Waarmee we voor de tweede keer getuige mochten zijn van het wonder met de Hand van God na de actie van Maradona tegen Engeland op het WK voetbal van 1986. En intussen gaat zijn SGP-opvolger Chris Stoffer devoot voort op het heilzame pad van de reformatorische missie waarbij hij het te bekeren objectief heeft verlegd van de homoseksuele medemens naar de vrouw in geestelijke barensnood op haar weg naar de abortuskliniek. De Volkskrant van dinsdag verhaalt in een schrijnend artikel over de onvermoeibare activisten die bij de Bloemenhove in Heemstede biddend en zingend staan te (last)posten en nee: ‘Totaal niet om te oordelen’. Al mogen ze niet meer op de stoep staan, ze zijn er wel, hinderlijk aanwezig en financieel gesteund door de gure rugwind uit het bekrompen Amerika van Donald Trump. We nemen moties aan van vervelende VVD-vrouwtjes inzake het bijhouden van gegevens over culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratie-achtergrond, met andere woorden: of die achterlijke moslims nog steeds met geiten neuken, homo’s van flatgebouwen flikkeren en overspelige vrouwen doodgooien, maar griezelige grefogekkies laten we onbestraft doorgaan met hun onbeschaafde gewroet in het privé domein van vrouwen die op dat moment in het kader van de christelijke naastenliefde eigenlijk juist gesteund zouden moeten worden. Nou ben ik geen psalmengalmende bijbelbelijder, maar ik heb wel een vermoeden waarmee we dit ranzige verschijnsel vergelijkend kunnen duiden: iets met een splinter en een balk. Kees van der Staaij en Chris Stoffer zullen ongetwijfeld feilloos weten waar ze dit in hun heilige schrift kunnen vinden om er hun zwetende geweten mee af te blussen.
Copyright Peter Bonder.