Uitzendbureau Faber
Begin dit jaar diende SP-leider Jimmy Dijk een motie in om te protesteren tegen het feit dat de asielopvang een verdienmodel was geworden waar ‘commerciële beunhazen’ in de horeca-, vastgoed- en rederijbranche miljoenen aan verdienen. Tijdens het kamerdebat over de lintjes-affaire liet hij dit onderwerp nogmaals de revue passeren, en het lijkt erop dat hij daarmee bij enkele wakkere ondernemers een belletje heeft doen rinkelen, gelet op het volgende persbericht: ‘Hierbij vragen we uw aandacht voor de oprichting van Uitzendbureau Faber, gespecialiseerd in de levering, werving en selectie van gekwalificeerde werknemers inzake de facililtering van voorbehoudsgevoelens tegen de komst van ontvangstlocaties voor nieuwe medelanders. Gemeenten kunnen bij ons terecht met aanvragen voor voldoende mankracht bij te verwachten behoefte aan tegengeluiden in combinatie met het verlenen van verbale, fysieke en materiële ondersteuning. Al onze medewerkers onderscheiden zich door een hoge mate van discretie, overtuigingskracht en doorzettingsvermogen’. Een telefoontje met het vermelde telefoonnummer gaf het volgende contact: ‘Met Marjolein Faber, goedemiddag, waarmee kan ik u helpen?’ Eh…, Marjolein Faber, de minister? ‘Haha, nee, ik ben een volle nicht en vernoemd naar Tante Marjolein. We mogen haar naam gebruiken en dat is natuurlijk een prima binnenkomer, vooral in onze sector’. Oké, dat snap ik, maar waarom gebruikt u zulke verhullende termen als voorbehoudsgevoelens, ontvangstlocaties en tegengeluiden? ‘Ach meneer, dat is een stukje feelgood marketing. Iedereen snapt toch dat het om demonstraties tegen asielzoekerscentra gaat? Nieuwe medelanders? Ja, hoor eens, hoe moeten we ze dan noemen? Kameelneukers? Geitenpijpers? Jihadbroeders? Kom op zeg, laten we het wel een beetje beschaafd houden, alstublieft, we zijn hier geen stempelmachine’. Maar wat verstaat u onder verbale, fysieke en materiële ondersteuning? ‘Daarbij moet je denken aan alles wat bij zo’n protest komt kijken. We beginnen altijd met een spreekkoor, afhankelijk van de situatie ter plekke, meestal iets dat rijmt op AZC in combinatie met nee. Je hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, toch? Al naar gelang de wensen van de opdrachtgever kunnen daaraan zonodig fysieke middelen zoals geweld aan worden toegevoegd en voor de finishing touch hebben onze medewerkers altijd een extra voorraad eieren, verfbommen en vuurwerk bij zich. Zo’n handvol cobra’s brengt de boodschap wel over, kan ik je verzekeren.’ Maar wat heeft dat met discretie te maken? ‘Kijk, als je open en bloot meedoet aan zo’n demonstratie en bepaalde dingen doet, dan ben je toch enigszins vogelvrij. Lokale mensen komen elkaar de volgende dag weer tegen bij de supermarkt of de sportclub en je wilt niet dat ze tegen je kinderen zeggen: kijk, dat is die meneer die varkenspoootjes aan de hekken hing of zong van daar moet een piemel in. Onze mensen zijn anoniem en kunnen daardoor vrijuit handelen. Ze hoeven niet bang te zijn om herkend te worden en dat geeft hen net dat beetje extra zelfvertrouwen om dingen te doen waaraan je later liever niet herinnerd worden’. En wat moeten we ons voorstellen bij overtuigingskracht en doorzettingsvermogen? ‘We geven niet op en gaan net zo lang door tot het plan van de baan is, maar daarmee houdt het voor ons niet op. Ambtenaren, bestuurders en burgemeesters kunnen ons namelijk ook inschakelen voor het verlenen van allerhande service, waarbij onze diensten variëren van het bemiddelen bij nazorg en contacten met de media tot en met het opstellen van de persberichten’. En hoe zit het met burgers die door jullie toedoen gewond raken, waar kunnen die terecht met hun schade? ‘Sorry, meneer, ik moet ophangen. Er belt iemand met een spoedklus. Hallo! Wat zegt u, Bedum? Waar ligt dat, Bedum?’
Copyright Peter Bonder.