Alertheid

13 mei 2025

Stel: u bent een vrouw met een topfunctie bij de NOS, de publieke omroep van ons allemaal, en er wordt elke vier weken 28.800 euro op uw bankrekening bijgeschreven. Telkens tegen het eind van de maand, zo rond de 26ste, komt het keurig binnen. U kijkt ernaar en denkt: mmm, lekker. Uw man ziet het ook en denkt: mmm, lekker. En terecht, want het is een charmant bedrag waarmee u samen veel leuke dingen kunt doen, vooral omdat manlief ook niet naar de Voedselbank hoeft. Totdat u op een dag een kop in de krant ziet over protesten tegen het topsalaris voor een mevrouw bij de NOS van 28.800 euro per maand. U leest verder en u ziet dat mensen zich boos maken over de hoogte van het bedrag en over de lengte van de termijn waarvoor dit is afgesproken (drie jaar). U leest het artikel nog eens en denkt dan: ‘Hé wacht eens even, 28.800 euro, dat bedrag ken ik, dit gaat over mij!’ en u zegt tegen uw man: ‘Zou dat soms heel misschien toevallig mijn salaris kunnen zijn?’ Zo ongeveer moet het gegaan zijn bij het echtpaar Eringa te Apeldoorn waar de vrouw des huizes Renate in opspraak is geraakt vanwege haar exorbitante beloning als directeur van de NOS à (jawel) 28.800 euro per maand. U en ik zouden zich kapot schamen en er beschroomd het zwijgen toe doen, maar dan kent u Renate Eringa nog niet. Dit schreef ze in een interne mail aan haar medewerkers: ‘Eén ding staat als een paal boven water: had ik van tevoren geweten dat mijn beloning zoveel vragen en emoties zou oproepen, dan had ik dat nooit zo gewild. En wat ik ook nooit had gewild is dat jullie in een situatie zouden belanden waarin jullie je opnieuw moeten verdedigen als medewerker van de NOS’. Ach, mevrouw verwijt zichzelf dus niet dat ze per maand een godsvermogen binnenharkte dat in geen enkele verhouding stond tot wat ze er voor moest doen. Nee, het is de schuld van die vervelende media dat de absurde hoogte van het bedrag bekend is geworden en, zo durft ze er godbetert nog bij te zeggen, het is uitsluitend aan háár voortschrijdend inzicht te danken dat ze zichzelf alleen een ‘gebrek aan alertheid’ kwalijk hoeft te nemen. Aha: gebrek aan alertheid, zo heet dat dus in die kringen, als je eerst stiekem probeert om de kluit te belazeren en te hopen dat niemand er achter komt. En vervolgens de vermoorde onschuld te spelen als er natuurlijk toch stront aan de knikker komt, of zoals ze het zelf omschrijft: ‘Ik heb hart voor de publieke zaak en voor de NOS in het bijzonder en ik wil niet dat de organisatie wordt belemmerd in haar functioneren door discussies over wat ik verdien. Daarom was het voor mij belangrijk een oplossing te vinden. Om dit te realiseren werk ik de komende maanden zonder vergoeding’. Oké. Dus ze betaalt geen cent terug van wat ze al die tijd veel te veel ontvangen heeft. Dat geld zijn we kwijt en zien we ook nooit meer terug. Uit die bodemloze put echoot alleen nog de ijdele nagalm van feodale arrogantie, particuliere hoogmoed en regenteske minachting. Maar, lieve mensen, ze gaat zonder vergoeding werken, de komende maanden. Ze zegt er natuurlijk niet bij hoe lang dat gaat duren en daar gaat het ook helemaal niet om. Al bood ze aan om het voor de helft te doen (hoewel 14.400 euro per maand ook nog altijd serieus veel geld is), haar geloofwaardigheid is ze kwijt, allang en voorgoed. Net als haar status, haar toekomst en haar CV. Het is allemaal niets meer waard. Dat is haar verdiende loon. En pure winst voor ons allemaal.