Holland Festival
Enkele citaten uit de VPRO Gids-bijlage van 10 mei: Het Holland Festival presenteert grensverleggende internationale podiumkunsten op 16 locaties in Amsterdam. Associate artist is dit jaar de Amerikaanse choreograaf-danser Trajal Harrell (Douglas, 1973) die sinds 2013 de relatie tussen moderne dans en butoh onderzoekt en deze research afsluit met Welcome to Asbestos Hall. Zijn gezelschap bestaat uit krachtige types die zichzelf graag laten zien als ze paraderen op een catwalk, op blote voeten standje hoge hakken. Ze vormen een deinend tableau, doordrongen van een diepe levenslust en filosofische kwaliteit waar breekbaarheid een kracht is, geïnspireerd door voguing, butoh, classicisme, (post)moderne dans, popcultuur en feminisme, doorspekt met historische dwarsverbanden en speculatieve gedachten-experimenten. ‘Het is moeilijk om goed uit te leggen’ zegt de maker. ‘Mijn ervaring is dat mensen graag inzoomen op één ding als ze het over mijn werk hebben, maar ik probeer kunst te maken die een veld aan betekenissen aanboort, lagen blootlegt voor de toeschouwer en juist niet afsluit of limiteert tot één ding. Alsof je aan vijf schilderijen tegelijk werkt, terwijl het publiek toekijkt. Omdat ik denk dat de beperkingen van het lichaam juist iets toevoegen’. Bent u daar nog? Dan kunt u door naar een traditionele Thaise Khon-maskerdans die met behulp van AI bewijst dat avatars kwetsbaar zijn, of naar het concert van een symfonie-orkest met extra pep van sheng, piri en kemence, of naar een toneelstuk waarin wordt afgerekend met mannelijke privileges die tot geweld kunnen leiden, of naar confrontaties met spirituele bondgenoten, toevallige ontmoetingen en oecumenische mythologie. U zegt het maar: het Holland Festival toont ieder jaar (ik citeer nu even de website) ‘een zorgvuldig gecureerd programma met excellente makers van theater, dans, muziek, opera en multidisciplinaire kunstvormen van over de hele wereld’. Toe maar, gecureerd nog wel. Het is dus géén selectief onderonsje voor de highbrow snobs in de culturele elite van de hoofdstedelijke incrowd die zichzelf zorgvuldig in stand houdt met een scherp oog voor aloude tradities (‘De fantastische rafelklanken van de Armeense doedoek en de Oezbeekse kushnai’) in logische samenhang met nieuwe ontwikkelingen (‘Doe er een althobo bij en je krijgt een heerlijke wereldrietsound’). Oftewel, zoals een doorgewinterde festivalganger het omschrijft: Cultuur, dat is uit een vliegtuig springen zonder te weten of je een parachute hebt. Daar kon de schoonvader van onze koning over meepraten, maar u hebt liever het comfortabele vangnet van een veilige landing? Dan bent u zeer waarschijnlijk meer geporteerd van een toffe volkszanger als Dries Roelvink die in zijn eigen geboortestad te maken heeft met artistieke oppositie vanuit het creatieve centrum aan de Amstel, het Koninklijk Theater Carré. Uitgerekend in het jaar waarin dit Kind van de Jordaan, deze Parel van het IJ, de Caruso van Café Bolle Jan, nota bene ambassadeur van Amsterdam 750, zijn veertigjarig jubileum wil vieren met een optreden in de hoofdstedelijke tempel krijgt hij geen toegang tot dit absolute erepodium van de vaderlandse toonkunst. Het is een flagrante schande die in schrille tegenstelling staat tot de openbaar toegankelijke hoogmis van het Holland Festival. Radio Noordzee is een petitie gestart om dit smadelijke onrecht af te wenden. We sluiten ons hierbij van harte aan met een passend eerbetoon aan de grootste hit van deze legendarische crooner met de toepasselijke titel Geen Crisis Waar Dries Is uit 2009 (klik hier). Let u vooral op de althobo.
Copyright Peter Bonder.