NSC

1 mei 2025

Als ze bij NSC heel zeker willen weten dat ze na de volgende verkiezingen echt geen enkele zetel overhouden, dan moeten ze Agnes Joseph snel lijsttrekker maken. Deze mevrouw, die aan de Universiteit van Amsterdam cum laude afstudeerde in het actuariaat en de econometrie, levert na het wegvallen van Pieter Omtzigt opnieuw het bewijs dat briljant cijferfetisjisme geen garantie is voor een succesvolle carrière in de politiek. We hebben het hier namelijk over een wandelende calculator met de uitstraling van een Coolblue-ijskast, het staccato van een Duracell-konijn en de oogopslag van een Bambi-hertje. Sinds een jaar zit ze in de Tweede Kamer waar ze zich vooral bezig houdt met het nieuwe pensioenstelsel en het ‘invaren’ daarvan. Hoewel er volgens goed Nederlands gebruik tachtig task forces er zo’n honderd jaar over gedaan hebben om een enigszins acceptabel akkoord bij elkaar te polderen, zitten er volgens haar toch nog een paar haken en ogen aan. Geen misverstand: de materie is voor deze domme alfa veel te ingewikkeld om er ook maar iets van te snappen, maar De Volkskrant van 24 april noteert in een commentaar dat men haar zorgen deelt hoewel ze ‘wel veel overhoop haalt’. En, zo voeg ik er in al mijn bescheiden simpelheid aan toe: dan is het misschien ook niet handig om je eigen minister in een debat weg te zetten met de botte mededeling ‘U houdt uzelf en uw bevolking voor de gek’ – hoewel ze daarmee wel de spijker op de kop sloeg in de algehele beoordeling van dit rampzalige zootje ongeregeld. Je zou dus kunnen stellen dat de slechte peilingen eigenlijk best jammer zijn, want NSC is na een valse start net zo lekker bezig om eindelijk een echte politieke partij te worden, inclusief alle smerige geruchten, ranzige details en vunzige verdachtmakingen. Femke Zeedijk en Rosanne Hertzberger, de twee kamerleden die na een jaar met misplaatste fermheid deserteerden vanwege een gebrek aan rechtsstatelijkheid, zijn alweer vergeten voetnoten in de anonieme marge van de parlementaire kringloop. Nora Achahbar, de staatssecretaris die haar conclusies trok na ervaren racisme in de ministerraad, werd keihard in de steek gelaten om het eigen hachje en de coalitie te redden. Folkert Idsinga liet zich piepelen door Geert Wilders vanwege zijn omvangrijke aandelenportefeuille en eerloos dwingen tot een smadelijk aftreden. En nu moeten ze verder zonder Pieter Omtzigt, maar met Nicolien van Vroonhoven die het zelf ook nauwelijks nog ziet zitten. Dus wordt ingezet op hulp van buitenaf in de persoon van Ingrid Coenradie, de dappere Rotterdamse die zo kranig standhoudt tegen de Grote Blonde Leider. Het bericht wordt van hoog tot laag in alle toonaarden ontkend, dus gaat u er maar van uit dat het waar is. Zij moet NSC weer smoel, spek en schouders geven – waarbij voor het gemak even over het hoofd wordt gezien dat we hier te maken hebben met een opportunistische gelukszoeker die met haar volle verstand bij het kruisje heeft getekend voor de neo-racistische, bruin-rechtse en anti-democratische beginselen van de PVV, de partij die door haar nieuwe fanclub in het zadel van de macht is geholpen. Intussen heeft een kamerlid van NSC zich ziek gemeld omdat ze ‘met stomheid en verbazing geslagen’ is door de afspraken in de Voorjaarsnota over het bevriezen van de huren in de sociale sector. Haar naam is Merien Welzijn, en nee, u had nog nooit van haar gehoord, dat ligt niet aan u, en ja: dat zal zeer vermoedelijk, en hoogst waarschijnlijk niet onterecht, ook zo blijven.