Oorlogsmisdadiger?
Na een pro-Palestina-demonstratie waarbij een vrouw door een politiehond in haar been werd gebeten is Alexandra van Huffelen, bestuursvoorzitter van de Radboud Universiteit in Nijmegen, door studenten afgebeeld als ‘oorlogscrimineel’. Dat is een schande en een belediging voor alle werkelijke misdadigers van wie ik hier de namen niet hoef te noemen. Alexandra van Huffelen is namelijk alles behalve een oorlogscrimineel en dat ‘alles’ moet u hier vooral letterlijk nemen. Er kan vrijwel geen vacature in de roulerende baantjescarrousel van bestuurlijk Nederland ter sprake komen of madame is kandidaat dan wel favoriet om die, meestal prestigieuze, gedistingeerde en lucratieve functie te bekleden. Haar voornaamste criterium is niet dat ze daarvoor per se capabel, geschikt laat staan gebrevetteerd is, haar al dan niet toevallige beschikbaarheidsfactor weegt vaak het zwaarst als doorslaggevende referentie in de sollicitatieprocedure. Zo werd ze in 2020 tot veler verbazing aangesteld als staatssecretaris op het ministerie van financiën om het toeslagenschandaal vlot te trekken. Deze benoeming zou in het handboek voor headhunters uitstekend passen onder het hoofdstuk ‘mismatches’. Zelden zal een bewindspersoon immers zoveel kilometers verder van haar beoogde doelgroep af hebben gestaan: bewust kinderloos, hoog opgeleid, wonend in een monumentaal pand van kapitale allure en qua deftige dictie, luxe garderobe en kakkineuze exposure in alles de absolute tegenpool van de slachtoffers in deze racistische overheidsguerrilla. Nee, dan was ze meer op haar plaats én in haar element toen ze als staatssecretaris voor koninkrijksrelaties mee mocht met het bezoek van Willem-Alexander, Máxima en Amalia aan de Cariben in de wondere wereld van pracht en praal, muziek, zang en dans, en een beetje seks & drugs & rock & roll. Weten we het nog? De Oranje Nassautjes swingden op de Kaya Craane-boulevard van Kralendijk alsof het carnaval in Rotterdam was, maar de show werd gestolen door Alexandra van Huffelen die de hoofdrol voor zich opeiste met haar spectaculaire outfits, exotische escapades en zwoele folklore. Hoewel ze met deze uitbundige extravagantie een doodzonde beging tegen de vorstelijke etiquette die immers voorschrijft dat alle aandacht naar de koning en de koningin moet gaan trok ze zich daar gelukkig niets van aan en zo waren we getuige van een onvergetelijk tafereel: haar intieme tête-à-tête in een intense pas de deux met de premier van Curaçao, Gilmar Pisas die daarbij zichtbaar niet gebukt ging onder zijn omineuze bijnaam ‘Pik’ waarmee hij zijn relaties met de overzeese geslachtsdelen van het koninkrijk op geheel eigen uit de kluiten gewassen wijze overeind liet staan. Hetgeen onze bewindsvrouw er niet van kon weerhouden om haar imago als ‘Van Huppelen’ een aanschouwelijk onderdeel van het staatsbezoek te maken, inclusief krolse bewegingen met de bevallige bibspartij in haar hupse bumperbatterij, beter bekend als The Huffel-Shuffle. En deze mevrouw, met inmiddels ook het voorzitterschap van D66 in haar pretentieuze pretpakket, zou een ‘oorlogscrimineel’ zijn? Daar is ze veel te beschaafd voor. Zij laat die bommen toch niet vallen?
Copyright Peter Bonder.