Sint Pieter

Alexander Pechtold getuigde van een profetische blik met zijn uitspraak in 2006 als de nieuwe leider van D66: ‘De politiek is veel vuiler en vunziger dan mensen denken’. Weliswaar wist hij toen nog niet dat zijn eigen partij de waarheid van die woorden met smerige praktijken, achterbakse manoeuvres en aperte leugens meer dan afdoende zou bewijzen, maar hij had wel gelijk en kreeg het later nog vaak bevestigd. De voorbeelden liggen voor het oprapen, ook van recente datum en ook van relatieve nieuwkomers. Zo levert de VVD met Jurgen Nobel een debuterende staatssecretaris voor participatie en integratie die er qua botheid, wansmaak en racisme niet omheen draait. Na de rellen in Amsterdam met Israëlische voetbalsupporters stelde hij dat er sprake is van een ‘integratieprobleem omdat een groot deel van de islamitische jongeren de Nederlandse normen en waarden niet onderschrijft’. En pas geleden ging hij weer in de fout toen hij zich bij Bar Laat kwaad maakte over een man die op 5 mei niet de Nederlandse vlag uit hing: ‘Wat moet je nou met deze lui die niet eens het respect kunnen opbrengen om twee minuten stil te zijn bij de Dodenherdenking’ – terwijl het dus ging om het vieren van Bevrijdingsdag, maar dat kwam onze PVV-corveeër even niet zo goed uit. Het ging hem meer om de beeldvorming en dan is de waarheid net zo veel waard als het geheugen van zijn grote voorbeeld Mark Rutte, en dan krijg je diens geweten er gratis bij. We zullen dus nog veel van Jurgen Nobel horen, zo valt te vrezen (wat Haags jargon is voor: we zijn nog lang niet van hem af). En misschien krijg hij ooit zelfs nog wel net zo’n afscheid als Pieter Omtzigt, die vorige week woensdag afzwaaide als kamerlid en in een eredienst vol mirre, wierook en goud op een altaar van hypocrisie, komedie en fanfare bijkans heilig werd verklaard. Het leek alsof de Sint-Pieter voor deze speciale gelegenheid van het Città del Vatticano in Rome naar het Haagse Binnenhof was verplaatst – wat voor zo’n Enschedese koorknaap van de Ave Maria-parochie van Altijddurende Bijstand aan de Deurningerstraat natuurlijk een grote eer is, maar dit was overdreven. Haatprelaat Martin Bosma van de Blanke Bijbel Broederschap las een evangelie van de Farizeeërs voor en ze zaten allemaal devoot te knikken, al de judassen die hem tijdens de formatie bespot, besmeurd en bespogen hadden. Geert Wilders, Dylan Yesilgöz en Caroline van der Plas, ze hadden enthousiast uit de school geklapt over de emotionele uitbarstingen van hun beoogde coalitiepartner. Het geroffel op de bankjes klonk als het salvo van een executiepeloton, zelfs de genade van een blinddoek was hem niet gegund, het bleef bij een akela-tissue van zijn Pleegzuster Bloedwijn. En ‘s avond bij Renze ging Frits Wester, zelf toch ook ervaringsdeskundige qua inzinking, uitsluiting en herintreding, er met een nabrander overheen: het zogenaamde slachtoffer moest niet zo piepen, hij had er nota bene zelf om gevraagd en zo ging dat nou eenmaal. Het ontbrak er nog maar aan dat Rick Pol Pot Nieman van de WNL Killing Fields ook nog even langs kwam om de trekker definitief over te halen (klik hier).


Copyright Peter Bonder.