Spelletjesmiddag
Afgelopen vrijdag mocht ik op de school van mijn kleindochter assisteren bij de spelletjesmiddag. Op zich niets bijzonders, maar het was hartstikke leuk en Opa vermaakte zich prima, net als iedereen. Het lijkt allemaal heel vanzelfsprekend, en dat zou het ook moeten zijn, maar dat is het dus niet. Tenminste, niet voor alle kinderen in wat een godvergeten vervelend kutland dit aan het worden is. Een dag eerder, donderdag 22 mei, werden voor het eerst ‘gewortelde’ kinderen Nederland uitgezet sinds het einde van het zogenaamde ‘kinderpardon’ in 2019. Dit kwam toen tot stand op initiatief van de VVD, geleid door een kinderloze premier (Mark Rutte) en een jonge fractievoorzitter (Klaas Dijkhoff) die niet veel later vanwege zijn kinderen geen vervolg van zijn politieke carrière wilde. Ze werden hierin gesteund door de andere drie fatsoenlijke coalitiepartners: ChristenUnie en CDA, voor al uw gezinnen, en D66 die de hete adem van de racistische rattenvangers Geert Wilders en Therry Baudet in hun nek voelden hijgen. Met dit lafhartige compromis kozen ze voor het comfort van het pluche en niet voor het belang van weerloze kinderen, waarbij de liberalen met gepaste vroomheid in de vorm van Haagse hypocrisie repten van een ‘nieuwe balans in het asielbeleid’, veel huichelachtiger zouden we het voorlopig niet krijgen. En zoals dat gaat met balansen slaan die zo nu en dan door naar een kant die we niet willen: drie kinderen van zeven, elf en zestien jaar en hun alleenstaande moeder zijn vorige week donderdag vanuit een detentie(!)centrum in Zeist met Teherans machtsvertoon op een vliegtuig naar Nigeria gezet, bij wijze van verachtelijke symboolpolitiek, maffiose allegorie en misplaatst kolonialisme geboeid alsof het gevaarlijke misdadigers waren. Ze gingen in Nederland naar school, de oudste zou na de zomer met een mbo-opleiding beginnen en de jongste is hier geboren. Ze spreken geen Nigeriaans en hebben daar ook geen contacten, maar dat telt niet voor onze ‘nieuwe balans in het asielbeleid’ (lees: de hel van Faber). En natuurlijk kwamen ze uit hun holen, de xenofobe moraalridders die hun kans schoon zagen. Hoe kwam zo’n alleenstaande vrouw aan drie kinderen? Tja, hoe zal ik dat nou eens uitleggen. Of, om ook eens een domme vraag te stellen: hoe kan het dat er ondanks de armoede nog steeds veel Zware Van Nelles, Whiskas Classics en Frolic Smileys verkocht worden? Oh wacht, dat zijn Nederlanders? En dan heet het ineens privacy? We maken ons druk om Nederlandse ministers die met een oranje veter in hun roodwitblauwe bilnaad mee moeten hupsen met een Pride in Boedapest, maar we leggen geen arm om de schouder van vluchtelingenkinderen. We staan te kwijlen bij de komst van een Amerikaanse gangster naar de NAVO-top onder leiding van de gewetenloze trekpop die het ‘kinderpardon’ verneukte. Geen misverstand: er zullen vast regeltjes zijn die de uitzetting van drie ‘gewortelde’ kinderen en hun alleenstaande moeder rechtvaardigen. Net zoals er ‘ontwikkelingen’ zijn die volgens onze tandeloze alibi-premier ‘zorgelijk’ zijn. Wat ik zorgelijk vind, of liever zorgwekkend: asielzoekers zijn vogelvrij verklaard, de jacht is geopend. Het is spelletjesmiddag voor de smeerlappen. En nee, we gaan niet naar de Efteling.
Copyright Peter Bonder.