Spindoctor
Als je het woord ‘spindoctor’ intikt op Wikipedia krijg je de volgende omschrijving: ‘Een spindoctor is een adviseur of voorlichter van een politieke partij of persoon die de opdracht heeft het beleid van zijn opdrachtgever zo positief mogelijk te presenteren en te verdedigen of hem daarin te coachen. Het doel is het gunstig stemmen van de publieke opinie.’ Een legendarisch voorbeeld van een spindoctor is Jack de Vries, ook wel ‘de schaduw van Jan Peter Balkenende’ genoemd en later vooral bekend als de staatssecretaris van defensie die in het kader van het gezin als de hoeksteen van de samenleving zijn persoonlijk adjudante in de koffer mee nam op ‘werkbezoek’ naar Afghanistan en ‘bedevaart’ naar Lourdes. Zijn opvolger bij het CDA was Frits Wester, tegenwoordig vooral actief als Pieter Omtzigt-basher bij Renze, maar in zijn gloriedagen gevierd als de uitvinder van de Brinkman-shuffle: de techniek waarmee Eelco Brinkman zijn nietszeggende prietpraat met een draadloos microfoontje geluid gaf. Van een meer recente datum is Daan Bonenkamp, de geestelijke vader achter de zogenaamd spontaan genomen tafeldansfoto van Sigrid Kaag na de verkiezingswinst van D66 in 2021, en de kwade genius achter de gluiperige roddel dat VVD-informateur Johan Remkes regelmatig te diep in het glaasje keek – wat hij na de voorspelbare want opzettelijk veroorzaakte trammelant ‘natuurlijk meteen terug nam en echt niet zo bedoeld had’ waarna hij met die lafhartige referentie succesvol door de ballotage kwam voor de functie van hoofdredacteur bij de Tuba-ha-ha-ntia. Intussen zijn we alweer een paar jaar verder en kregen we te horen dat VVD-spindoctor Kees Berghuis de nieuwe hoofdredacteur van WNL wordt. Hé, denkt u nu misschien: wacht eens even, die Kees Berghuis – die kennen we toch ergens van? Was daar niet een filmpje van? Klopt: (klik hier)
Oké, we zien dus een verslaggever van een radicaal-links YouTube-kanaal een kritische vraag stellen aan Juffie Sophietje van de VVD. De spindoctor gaat opzichtig in het beeld lopen, probeert de journalist fysiek te intimideren met een dreigend ellebooghoekje, doet er alles aan om hem het werk onmogelijk te maken en weet uiteindelijk niets anders te verzinnen dan hem de microfoon af te pakken en deze weg te gooien. Zo doe je dat met die zure zeikerds. En als je dan met je lompe gedrag een nieuwe baan vindt als hoofdredacteur van WNL (waar de papa van Juffie Sophietje geheel toevallig de hoogste baas is, maar dit uiteraard geheel terzijde) dan krijg je een superlieve poesiealbumtweet van die toffe Tante Dylan: ‘Een mooie, begrijpelijke stap. Kees is een man wiens hart klopt voor politiek én het overbrengen van wat wij hier in Den Haag doen, aan de mensen voor wie wij het doen. Ook in zijn nieuwe functie komen die twee samen. Een geweldige vent, met een scherpe blik en het hart op de tong. WNL boft maar! (Hartje) Ik zal je onwijs missen Kees (Hartje)’. Gompie. WNL boft toch maar met zo’n onwijs netwerk van mieterse mensen voor de hardwerkende Nederlanders. Hartje. Fuck dat linkse schorem. Hartje. Liefs, Tante Dylan.
Copyright Peter Bonder.