De toestand in de wereld
Met de NAVO-top in aantocht breken gouden tijden aan voor de talloze commentatoren om hun kennis van de internationale politieke verhoudingen te duiden. Daarbij zullen de mensen van mijn generatie vooral terugdenken aan Mr. G.B.J. Hiltermann die bijna veertig jaar lang, van 1956 tot 1995, elke zondagmiddag om één uur in AVRO’s Radiojournaal zijn visie gaf op ‘De toestand in de wereld’ zoals zijn gesproken column heette. Het waren andere tijden, zeg dat wel, en er gaan geruchten dat hij vooraf alleen eerst even De Telegraaf doorlas, maar het was ook weer niet zo dat er niets te melden viel. Ook op het gebied van defensie, bewapening en conflicten gebeurde er van alles dat het daglicht niet kon verdragen. Zo beleefde Duitsland in 1962 de Spiegel Affäre, genoemd naar het weekblad dat geheime informatie over het leger publiceerde. In de nasleep hiervan kostte dit schandaal de kop van Franz Jozef Strauss, minister van defensie, en later ook van bondskanselier Konrad Adenauer. Verder waren er geruchtmakende incidenten inzake corruptie in de handel van Italiaanse helicopters (Agusta) met miljoenen aan smeergeld voor Belgische politici en de ontdekking van een CIA-spionagenetwerk (Gladio) om in geval van een communistische coup in Italië of bij een Russische inval in andere landen het verzet te organiseren. Verder werd gaandeweg duidelijk dat de Nederlandse secretaris-generaal van de NAVO tussen 1971 en 1984, KVP-coryfee Joseph Luns, een buitengewoon onaangenaam heerschap was geweest, met internationale wapenhandel, buitenlandse bankrekeningen, smeerlapperij met vrouwen en een lidmaatschap van de NSB – dat hij zich overigens niet meer wist te herinneren. Een van de opvolgers van Mr. G.B.J. Hiltermann is Rob de Wijk, die we straks tijdens het geldverslindende circus in Den Haag ongetwijfeld vaak zullen zien en horen in een van de vele talkshows. Het zal dan niet alleen gaan om de mondiale ontwikkelingen, maar ook om de hoofdpersonen. Zo krijgen we te maken met een gastheer in de persoon van een pathologische leugenaar met het geheugen van Joseph Luns, een schaapachtige hai-hai-grijns op zijn gezicht gebeiteld en een mondvol MULO-Engels. De twee belangrijkste gasten zijn een veroordeelde verkrachter die met iedereen ruzie maakt en dagelijks 39 leugens verzint, oftewel de president van Amerika, en zijn minister van defensie, een notoire extremist met duistere denkbeelden en nazisymbolen getatoeëerd onder zijn driedelige uniform. Hoe ik aan die wijsheden kom? Gewoon een paar kranten lezen, maar daarmee word je dus geen commentator als Rob de Wijk die pas geleden op het journalistieke platform Villamedia.nl een inkijkje gaf in zijn mediaconsumptie: ‘Ik begin met The New York Times, dan The Wall Street Journal en The Washington Post. Daarna lees ik The Guardian en Le Monde en kijk ik wat er op Euronews en Politico gebeurt. Vervolgens check ik wat een aantal denktanks als Survival en Foreign Affairs produceren. Privé lees ik Trouw en NRC.’ Goedemorgen, dat zijn maar liefst elf titels, en dan moet de middag dus nog beginnen? Maar valt u nog iets meer op? Inderdaad, De Telegraaf van Mr. G.B.J. Hiltermann ontbreekt op de leestafel van Rob de Wijk. Er is kennelijk al genoeg toestand in de wereld.
Copyright Peter Bonder.