Modelburgers
Dus u dacht dat de migratiebusiness alleen een lucratief verdienmodel is voor radeloze eigenaren van leegstaande hotels en lekkende boten die langjarige miljoenencontracten met het COA afsluiten om de ‘tsunami’ aan asielzoekers een ‘sobere opvang’ te bieden? Dat politieke leidsters als krolse kippen kooivechten om er in de sollicitatie voor de vacature-Faber een electoraal graantje van mee te pikken? Dat de racistische leider van een extreem-rechtse eenmanspartij een compleet kabinet kan gijzelen met een goedkope peilingwinst als het alternatief voor ‘de ondergang van Nederland’? En dat zijn concurrente van de liberalen niets anders weet te verzinnen dan een ‘cordon sanitaire’ wat ze eerder zelf willens en wetens eigenhandig met verzonnen leugens heeft verbroken om er een gemakkelijk slaatje uit te slaan? Mooi niet dus. De migratiebusiness is ook beste handel voor de vluchtelingen zelf, tenminste: als we de column ‘Huizenmelkers’ van Jan Dijkgraag in zijn rubriek ‘99 woorden’ van 14 juni mogen geloven. Ik neem het voor het gemak maar even integraal over: ‘Een Somalische ‘vluchteling’ krijgt in Nederland een huis toegewezen. Zijn vrouw en kinderen komen over. Ze gaan ‘scheiden’. De vrouw krijgt een huis toegewezen. Ze blijven gewoon bij elkaar, dus ze verhuren het huis van de vrouw illegaal onder. In de zomer reist het hele gezin voor vakantie naar dat reuze onveilige Somalië. Naar het tweede huis van oma, die jaren eerder in Nederland een huis kreeg toegewezen, daar officieel nog woont, maar het vanaf het begin illegaal onderverhuurt omdat ze stiekem bij het gezin van haar zoon introk. Kan niet? Kan wel. Sterker: het gebeurt. En vaak ook.’ Tot zover de column van Jan Dijkgraaf. Ongetwijfeld naar waarheid opgetekend maar, zo vraag ik me af, waar maakt die man zich nou helemaal druk over? Zo te lezen gaat het hier om dezelfde soort malafide praktijken die door Nederlanders zijn bedacht om niet alleen de woningbouwvereniging, maar ook de belastingdienst, de reisverzekering, de uitkeringsinstanties en andere organisaties op te lichten. De stoere verhalen van de zogenaamd verloren zonnebril, de helaas zoekgeraakte camera of de pardoes vergeten laptop waarvoor je in het gemiddelde kringgesprek van een oer-Hollands verjaardagspartijtje de handen op elkaar krijgt. Goed gedaan, man! Maakt niet uit toch, of je nou door de kat of de hond gebeten wordt? De duivel schijt toch altijd op dezelfde hoop, nietwaar? Wat dat betreft zijn die Somaliërs dus juist supergoed ingeburgerd. Ze weten precies waar ze als model-kut-Nederlanders de mazen van de wet moeten zoeken in de categorie ‘Kan niet? Kan wel’. We hebben het er zelf naar gemaakt. Dan moeten we ook niet gaan piepen als anderen het van ons overnemen. ‘s Lands wijs, ‘s lands eer. Niet zo provinciaal doen, kom op. We gaan Geert Wilders toch ook niet verwijten dat hij Limburgs praat?
Copyright Peter Bonder.