Robert M.

4 juni 2025

Op 12 december 2010 werd bekend gemaakt dat Robert M., een medewerker op verschillende kinderdagverblijven in Amsterdam, vanaf 2007 tot zijn aanhouding 67 jonge kinderen had misbruikt. Het nieuws sloeg in als een bom en voor veel ouders stortte hun wereld in, wat allemaal nog veel erger werd toen de 27-jarige verdachte uiteindelijk bekende dat het om nog eens twintig kinderen ging. Hij werd in 2013 veroordeeld tot negentien jaar celstraf en tbs met dwangverpleging. Volgens het Nederlandse rechtssysteem kon hij na twee derde van zijn straf uitgezeten te hebben worden overgeplaatst naar een tbs-kliniek, waar hij intussen alweer twee jaar zit. Het probleem is niet dat dit juridisch niet in de haak is. Het probleem is dat de ouders van zijn slachtoffers hiervan niet op de hoogte zijn gebracht en dit nieuws via de media hebben moeten vernemen. Volgens hun advocaat Richard Korver had dit nooit zo mogen gaan, waarop het openbaar ministerie liet weten ‘te begrijpen hoe ouders zich voelen’. Zo, dat is toch een hele geruststelling als je zojuist toevallig gehoord hebt dat de perverse griezel die jouw kind misbruikt heeft al twee jaar niet meer in een cel zit. Dat slaapt meteen al een stuk rustiger. En je voelt je dan nog weer veel opgeluchter als je de volgende verklaring leest: ‘Het is ons doel om zo transparant mogelijk te communiceren, juist omdat we weten wat voor enorme impact dit heeft op hun leven. We nemen het signaal van de ouders heel serieus’. Had dat dan gedáán, zou ik zeggen, maar bij het openbaar ministerie zijn ze ondanks alle mooie praatjes niet zo van het luisteren, laat staan van het communiceren. Er zullen ongetwijfeld heel veel competente, loyale en integere mensen werken die zich met hart en ziel inzetten voor het goed functioneren van ons rechtssysteem, maar aan de top heerst ijskoude arrogantie in combinatie met knechtende betutteling, wereldvreemde ijdelheid en opgeblazen eigendunk.

Het is immers niet de eerste keer dat een hoge functionaris vanuit zijn ivoren toren neerkijkt op het gemene plebs ver beneden hem. Zo was hun topman Rinus Otte eerder dit jaar te gast bij WNL Op Zondag, het ochtendmagazine van de VVD-fanclub onder leiding van voorzitter, secretaris, penningmeester en erelid Rick Nieman. Het gesprek ging over de arrestatie van Inez Weski, de advocaat van Ridouan Taghi op beschuldiging van spionage voor haar cliënt. Zij werd voor haar detentie negen dagen vast gehouden in een geheime ondergrondse bunker in Zeist, wat volgens de justitiële dienst voor inspectie en veiligheid niet in overeenstemming was met de wet en – erger nog – levensbedreigend voor haar gezondheid. Zelfs een van haar bewakers had zich verbaasd afgevraagd of dit zomaar kon in Nederland, maar Rinus Otte reageerde op haar suggestie dat dit opzettelijk was gebeurd met ‘quatsch’ en ‘echt totale onzin’. Geen misverstand: wanneer je zo stom bent om onder één hoedje te spelen met de grootste leverancier van verslavende rotzooi (waaronder overigens de complete voorraad cocaïne voor consumptie tijdens de wekelijkse vrijmibo’s van je collega’s op de Amsterdamse Zuid-As) dan kleeft er niet alleen bloed aan je handen, maar dan heb je ook al je publieke krediet, persoonlijke onschuld en beroepsmatige toekomst voorgoed verspeeld. Zolang dat nog niet is bewezen heb je recht op een fatsoenlijke behandeling, zonder de opzichtige intimidatie van knellende boeien in een tochtige kerker. Nou is het leuke van WNL Op Zondag dat je vandaar gewoon rechtstreeks door kunt naar De Telegraaf en daar kon meneer de topman in een terugblik met droge ogen zeggen dat er, jawel, sprake was van ‘opstartproblemen’ bij de isolatie van de advocaat. Tuurlijk: opstartproblemen. Probeert u daar maar eens mee weg te komen als u voor het hekje staat, het zal u niet lukken, maar u bent dan ook geen capo van het openbaar ministerie. En trouwens, als u een goede advocaat zoekt, en geen louche consigliere: neem Richard Korver. What You See Is What You Get.