Drive-in-oorlog

31 juli 2025

‘De eerste dode in elke oorlog is het gezonde verstand’ is een citaat van schrijver A. den Doolaard (1901-1994). Een tragisch bewijs voor het treurige gelijk van zijn stelling is de laatste weken dagelijks te zien bij de stad Sderot in Zuid-Israël. Daar komen elke avond tientallen bezoekers samen bij de strategisch gelegen uitkijkpost om in een soort drive-in-bioscoop live getuige te zijn van wat zich aan de horizon afspeelt: de verwoesting van Noord-Gaza. Bij elke ontploffing klinkt gejuich, maar voor sommigen is het niet genoeg: het mag nog wel wat krachtiger. Verkopers van frisdrank, bier, popcorn, snacks en sishapijpen doen prima zaken, de stemming zit er goed in, alleen de wave ontbreekt eigenlijk nog. Boem. Weer een stofwolk. ‘Hoppa!’ Het lijkt op het ‘Olé!’ van de Plaza de Toros. Knallen zonder stofwolk worden ook goed gerekend, al houdt niemand de score bij in ‘Sderot Cinema’ zoals het wonderlijke tafereel door een Deense journalist werd gedoopt. Het lijkt inderdaad op een drive-in-bioscoop zoals je vaak in reclamefilms ziet. En voor wie de camera niet ver genoeg reikt staat er een verrekijker die voor 5 shekel (1,20 euro) twee minuten lang inzoomt op de skyline waar vorig jaar nog hoge gebouwen stonden. Nu is er zelfs een stuk strand van de Middellandse Zee te zien. Het is allemaal onderdeel van de oorlog die er vooral op gericht is om zoveel mogelijk schade aan te richten en het gebied grotendeels voorgoed onbewoonbaar te maken zoals premier Bibi Netanyahu in mei tegen de Knesset zei: ‘We verwoesten steeds meer huizen, de Gazanen hebben nergens om naar terug te keren en de enige te verwachten uitkomst is dat ze de Gazastrook willen verlaten’. En daarbij wordt het leger geholpen door particulieren die met hun eigen bulldozers en shovels klaar staan om huizen te slopen: Israël betaalt ze 2.500 shekel (640 euro) voor drie verdiepingen, het dubbele als er meer etages zijn. Rafah is al bijna volledig met de grond gelijk gemaakt, Khan Younis is de volgende parkeerplaats in wording. En daarna? Er wordt druk gespeculeerd over de toeristische mogelijkheden na de oorlog. Gaza heeft de mooiste stranden van de regio. Zodra het gebied gezuiverd is en omgetoverd tot Trump Plaza liggen de vijfsterrenhotels en de casino’s op een steenworp afstand. Omdat Gaza mogelijk Amerikaans wordt zullen Israëliërs een visum moeten aanvragen. Maar ach, dat is een kleine prijs voor een onvergetelijke ervaring. Dat de nog levende inwoners creperen van de honger en doodgaan van de dorst is een bijkomstigheid (‘collateral damage’). Je moet namelijk het grotere doel voor ogen houden. Let’s make Gaza great again. En daarmee zijn we weer terug bij de citaatfluisteraar aan het begin van dit stukje die op zijn graf in Hoenderloo een zwerfkei heeft liggen met de tekst: ‘We hebben tussen wonderen geleefd, maar we hebben het niet begrepen’.