Project Haringparty
Donald Trump had Elon Musk, Jeff Bezos, Mark Zuckerberg en andere techmiljardairs die tijdens zijn inauguratie pontificaal op de eerste rij in het Witte Huis mochten zitten. En hoewel de liefde tussen de twee grootste idioten intussen danig bekoeld is zijn het nog steeds de dollars die de chequediplomatie van Amerika bepalen en vormgeven. Hier in Nederland zijn we van nature wat bescheidener met de merkwaardige aandrang om particuliere vermogens in te zetten als onderdeel van de politiek, zeker sinds het hilarische debâcle met de memorabele patjepeeërs van de LPF, maar nog steeds zijn er ondernemers die kennelijk in de veronderstelling verkeren dat het land op hen en hun platte poen zit te wachten als het om de verkiezingen voor een nieuwe regering gaat. Zo was er onlangs een bijeenkomst in Amsterdam met zakenlieden uit de wereld van reclame en media die na de zomer campagne willen gaan voeren voor een gezamenlijk centrumrechts kabinet van VVD, CDA en D66. Het initiatief heet ‘Stem voor Stabiliteit’ en de flyertekst is geschreven door de voorleesmoeder van groep drie, in de Jip & Janneke-taal van Kleutertje Luister, en dan krijg je dus juweeltjes als ‘Zullen we de politiek een handje helpen? Want de waarheid ligt in het midden’. En dat allemaal in de ongevraagde tutoyeermodus: ‘Net als jij zijn wij een groep bezorgde Nederlanders’. Tuurlijk. De maatschappij, dat ben jij. En wat doen bezorgde Nederlanders? Die organiseren, jawel, een haringparty, het snobistische symbool van decadent kapitalisme in zijn meest voyeuristische vorm: onder het flinterdunne alibi van een goed doel filantropie bedrijven in het netwerkcircuit van zien en gezien worden, niet zelden gesitueerd op een prettig landgoed waar hun doelgroep doorgaans alleen tegen betaling gedoogd wordt. Niet voor niets is het fenomeen haringparty vooral populair onder leden van de VVD, de partij die niet vies is van een stevig robbertje sponsoring en daarbij niet kieskeurig, afgunstig of opzichtig kijkt naar de achtergrond van de gulle gever: de belangrijkste donateur van de liberalen is Otto Work Force, de grootste uitbuiter van Oost-Europese arbeidsmigranten. Het zegt voldoende over de rechtse voorkeuren van de mensen achter ‘Stem voor Stabiliteit’ dat ze in hun nobele plannen een prominente rol zien weggelegd voor de partij die de PVV van Geert Wilders in de regering heeft geloodst, instemde met de meest racistische asielplannen van hun grootste coalitiepartner en zelf ook niet terugdeinsde voor het indienen van schandalige moties, bijvoorbeeld die over het bijhouden van gegevens over culturele en religieuze normen en waarden van Nederlanders met een migratie-achtergrond. Een partij bovendien die geleid wordt door een hysterische kakmadam die regelmatig struikelt over haar eigen stilettohakken om onschuldige tegenstanders een complete messenset tussen de schouderbladen te drijven. Al met al een nogal doorzichtig opzetje, dit zogenaamde burgerinitiatief van BHN’ers (bezorgde hardwerkende Nederlanders). Hoewel het natuurlijk ook wel weer grappig is als je ziet welke codenamen ze in de interne correspondentie over ‘Project Haringparty’ voor hun hoofdpersonen gebruiken: slijmvis (Rob Jetten), platvis (Henri Bontebal) en Dilan Yesilgöz is geen viswijf, maar een kaviaarbitch.
Copyright Peter Bonder.