Rivella
Rivella is een frisdrank die wordt samengesteld uit wei, een vloeibaar restproduct van de kaasproductie waarbij melkzuur wordt afgescheiden van de wrongel en het resultaat daarvan als een urinekleurige substantie wordt gebotteld en ter verkoop aangeboden. Omdat ik ook wel begrijp dat je met een dergelijke omschrijving geen vrienden maakt wordt de promotie van Rivella door de fabrikant uitbesteed aan een reclamebureau dat voor hetere vuren heeft gestaan. En dat is Alfred, dat vernoemd is naar de naamgever van Heineken die reclame vooral zag als ‘mar-kut-ting’ en zichzelf aldus omschrijft: ‘Alfred is het kleinste grote reclamebureau van Nederland. Met zo’n 50 mensen die houden van reclame maken we onthoudbaar werk voor de Happy Many’. Als ik iets te zeggen over het budget van een merk dan was deze tekst voor mij een goede reden om dus juist niet naar Alfred te gaan, maar bij Lidl, ASN, Mora, Postcodeloterij, Johma, LOI, Praxis, Calvé Pindakaas en Amstel denken ze daar kennelijk anders over. En bij Rivella zullen ze gedacht hebben: ‘Als ze zelfs die uilenzeik van Amstel kunnen verkopen dan moet dat met ons slootwater ook lukken’. Zo kregen we een paar jaar geleden de campagne ‘Rivella, een beetje vreemd, maar wel lekker’ waarin een Splinter Chabot-lookalike in z’n blote kont een lunchroom vol stoffige dames binnenkwam om een Rivella te bestellen. Dat heeft ertoe geleid dat Rivella weliswaar breed bekend is, maar niet meteen het merk dat veel mensen spontaan te binnen schiet als men aan frisdrank denkt. En dus werd het tijd voor een nieuw thema waarmee Rivella de rol van ‘challenger’ pakt in de vorm van een interview met een consument die vertelt over de sleur waarin de uitgebluste relatie met zijn vaste frisdrank verzeild is geraakt. Dit alles onder het motto ‘Ga eens Rivella’. Ga eens Rivella? Oh wacht, het was dus een beetje vreemd, maar wel lekker. En dus bedoelen ze eigenlijk, met andere woorden: ‘Ga eens Rivella, ga eens vreemd’. Zeg dat dan meteen.
Copyright Peter Bonder.