Eitje bakken
De beelden uit augustus 2021 staan nog op ons netvlies: duizenden Afghanen verdringen elkaar op het vliegveld van Kaboel in een wanhopige alles-of-niets-poging om aan boord te klimmen van een toestel dat het land verlaat. Ze willen allemaal maar één ding: vluchten voor de gewetenloze barbaren van de Taliban die de macht hebben terugveroverd. Onder hen tientallen beveiligers en bewakers van onze ambassade die hun leven niet meer veilig zijn omdat ze door de bloeddorstige beulen van Allah als verachtelijke landverraders worden gezien. Ze worden door Nederland gruwelijk in de steek gelaten omdat de twee verantwoordelijke ministers op schandelijke wijze verzaken. Sigrid Kaag van buitenlandse zaken geeft iedereen de schuld geeft behalve zichzelf en zelfs de Amerikanen krijgen van haar een veeg uit de pan: ‘De grote mate van afhankelijkheid van de Verenigde Staten heeft de planning van de evacuatie op negatieve wijze geschaad’. Ank Bijleveld van defensie zit op het moment suprême in de bioscoop te kijken naar de film Slag om de Schelde en weet niets anders te verzinnen dan een obligate tweet: ‘Het maakt ons bewust van de prijs die is betaald voor onze vrijheid’ waarbij de prijs voor hun vrijheid haar kennelijk niet meer waard is dan een zakje popcorn. Maakt u zich over hen trouwens geen zorgen: Sigrid Kaag vond zichzelf terug in een hoge functie bij de Verenigde Naties en Ank Bijleveld is benoemd tot voorzitter van het Kapittel voor de Civiele Orden, het college dat bepaalt of iemand die is voorgedragen voor een koninklijke onderscheiding ‘decorabel’ is. Alsof je de beheerder van de fietsenstalling bij RKC laat meebeslissen over de vraag wie de nieuwe trainer van Ajax moet worden. Of andersom, wat in de praktijk eigenlijk op hetzelfde neerkomt. Enfin, intussen zijn we dus vier jaar verder en nog steeds zijn niet alle Afghanen die ons met gevaar voor eigen leven geholpen hebben veilig in Nederland aangekomen. Het gaat om veertig man, maar het extreem-rechtse kabinet dat ons land in de ellende stort gooide de deur dicht met een éénregelig briefje (‘We maken een andere afweging’) en nu doet zich de situatie voor dat de Nederlandse rechter moet beslissen wat er gaat gebeuren met de beveiligers, de bewakers en vooral niet te vergeten: hun gezinnen. Die hebben daarbij ook nog eens de botte pech dat ons land zucht onder een ongekende bestuurlijke impasse – waarvan zij overigens meer last hebben dan wij die er temidden van zo’n puinzooi toch al jaren hoegenaamd niets van merken of er nu wel of niet geregeerd wordt, laat staan door wie en met hoeveel. Wat dat betreft gloort er hoop uit onverwachte hoek aan de horizon: JA21 wil in het nieuw te vormen kabinet dat naar verwachting rond de herfst van 2029 naast Koningin Amalia op het bordes zal staan, een minister van overheidsefficiëntie. Dat is dus de partij van Kuifje in Coenradië, Joost Eerdmans, die zich in de Tweede Kamer hardop afvroeg of we iedereen maar naar Nederland moesten halen ‘die voor ons een eitje gebakken had’. Als het aan hem ligt krijgen we een bewindspersoon die bijhoudt hoeveel omeletten een Afghaanse beveiliger geklopt moet hebben om in aanmerking voor een gratis ticket naar het beloofde uitsmijtersparadijs te komen. Hebben ze bij RKC nog een beheerder van de fietsenstalling nodig?
Copyright Peter Bonder.